Noot van de redactie: Meld u aan voor het ontgrendelen van de wereld, de wekelijkse nieuwsbrief van CNN Travel. Ontvang het laatste nieuws in de luchtvaart, eten en drinken, waar te verblijven en andere reisontwikkelingen.
CNN
–
Hij had jarenlang backpacken over de hele wereld, en de Japanse reiziger Daisuke Kajiyama was eindelijk klaar om naar huis terug te keren om zijn langdurige na te streven Droom ervan om een pension te openen.
In 2011 arriveerde Kajiyama terug in Japan met zijn Israëlische partner Hila, die hij in Nepal ontmoette, en het paar begon de perfecte locatie te vinden voor hun toekomstige onderneming.
Er waren echter een paar grote struikelblokken op hun manier. Om te beginnen had Kajiyama heel weinig geld om over te spreken na jaren van globetrotting rond bestemmingen zoals Korea, Taiwan, India, Nepal, Guatemala, Cuba en Canada.
Hij had toevallig ook zijn hart op een traditioneel Japans huis, meestal bekend als Kominka,, die meestal generaties lang worden doorgegeven.
“Ik wilde een traditioneel huis op het platteland hebben,” vertelt Kajiyama aan CNN Travel en legt uit dat hij vastbesloten was om twee huizen naast elkaar te vinden, zodat hij en Hila in de ene konden wonen, terwijl de andere een pension zou zijn dat ze samen zouden runnen. “Ik had een visie.”
Toen hij niet in staat was om iets te vinden dat aan zijn vereisten voldeed, besloot Kajiyama zijn zoektocht te verplaatsen om het groeiende aantal verlaten huizen in het land op te nemen.
Terwijl jongere mensen plattelandsgebieden weggooien in het nastreven van banen in de stad, wordt het Japanse platteland gevuld met “spook” huizen, of “Akiya.”
Volgens het Japan -beleidsforum waren er in 2013 61 miljoen huizen en 52 miljoen huishoudens in Japan, en met de bevolking van het land naar verwachting af te nemen van 127 miljoen tot ongeveer 88 miljoen tegen 2065, zal dit aantal waarschijnlijk toenemen.
Kajiyama reed rond Tamatori, een klein dorp in de Shizuoka -prefectuur, tussen Kyoto en Tokyo, omringd door groene thee -plantages en rijstvelden, toen hij een oudere vrouwelijke landbouw tegenkwam, en besloot haar te benaderen.
‘Ik zei:’ Weet je of er hier lege huizen zijn? ‘ En ze wees zojuist, ‘herinnert hij zich.
Hij keek naar het gebied dat ze signaleerde en zag twee verwaarloosde huizen naast elkaar – een voormalige groene theefabriek en het huis van een oude boer – gelegen dicht bij een rivier.
Beide eigenschappen waren al minstens zeven jaar onbewoond en hadden een enorme hoeveelheid werk nodig. Kajiyama vroeg de vrouw om contact op te nemen met de eigenaar om erachter te komen of ze geïnteresseerd zouden zijn om te verkopen.
“De eigenaar zei dat niemand daar kon wonen, omdat het werd verlaten”, zegt hij. ‘Maar hij zei niet’ nee ‘. Iedereen zei altijd ‘nee’. Maar hij deed het niet. Dus ik voelde dat er een kleine kans was. ‘
Kajiyama keerde ongeveer vijf keer terug om de huizen te bezoeken, voordat hij de eigenaar zelf ging bezoeken om te onderhandelen over een overeenkomst waarmee hij de oude Green Tree Factory als huis zou gebruiken en het huis van de boer omzet in het pension dat hij altijd had voorgesteld.
Hoewel hij graag beide huizen wilde kopen, legt hij uit dat de tradities rond huisbezit in Japan betekenen dat hij dit niet kan doen totdat het is doorgegeven aan de zoon van de huidige eigenaar.
“Ze zeiden:” Als je alle verantwoordelijkheid zelf neemt, kun je het nemen. ” Dus we hebben op papier een overeenkomst gesloten ‘, zegt hij.
Zowel hij als Hila waren zich ervan bewust dat ze veel werk voor de boeg hadden, maar het echtpaar, dat in 2013 trouwde, was heel blij om een stap dichter bij het hebben van hun eigen pension op een ideale plek te zijn.
“Het is een hele mooie locatie”, zegt Kajiyama. “Het ligt dicht bij de stad, maar het is echt op het platteland. Ook wonen mensen hier nog steeds en gaan ze aan het werk (in de stad).
“Het huis ligt ook voor de rivier, dus als je gaat slapen, kun je het geluid van het water horen.”
Volgens Kajiyama was het proces van het opruimen van het huis, dat ongeveer 90 jaar oud is, voordat het beginnen met de renovatiewerken een van de moeilijkste delen van het proces was, simpelweg omdat er zoveel dingen te sorteren waren. Hij was echter in staat om sommige items opnieuw te gebruiken.
Tijdens het eerste jaar bracht hij veel tijd door met het verbinden met de lokale bevolking, het opdrijven van kennis over het huis en het helpen van de lokale boeren met landbouw voor het eerste jaar of zo.
Hoewel hij niet enorm ervaren was met renovatiewerk, had hij wat tijd besteed aan het boeren en het voltooien van het gebouw terwijl hij backpacking was, en had hij ook vreemde banen aangenomen die huizen op mensen oplossen.
Hij voltooide een groot deel van het werk aan het pension zelf, vervangt de vloeren en voegde een toilet toe, waarvan hij zegt dat het een huwelijkscadeau was van zijn ouders, voor ongeveer $ 10.000.
“Ik ben niet echt een professional,” zegt hij. ” Ik vind het leuk om timmerwerk te doen en ik geniet van het maken van dingen, maar ik heb geen ervaring op mijn achtergrond.
“Vanaf mijn verschillende jaren van backpacken zag ik zoveel interessante gebouwen, zoveel huizen met interessante vormen en ik heb die in mijn hersenen verzameld.”
Kajiyama was vastbesloten om het huis zo authentiek mogelijk te houden door traditionele materialen te gebruiken.
Hij bespaarde geld door traditioneel hout te verzamelen van bouwbedrijven die bezig waren met het afbreken van traditionele huizen.
“Ze moeten het geld uitgeven om het weg te gooien”, legt hij uit. “Maar voor mij is sommige dingen als schat. Dus ik zou het materiaal gaan nemen dat ik wilde.
“Het huis is een heel, heel oude stijl”, zegt hij. “Dus het zou er niet leuk uitzien als ik modernere materialen zou binnenbrengen. Het is helemaal authentiek.”
Hij legt uit dat er eerder weinig werk aan het huis was gedaan, wat vrij ongebruikelijk is voor een huis dat zoveel jaren geleden is gebouwd.
“Het is volledig authentiek”, zegt hij. “Meestal worden met traditionele huizen sommige renovaties aan de muren gemaakt, omdat de isolatie niet zo sterk is. Dus je verliest de stijl.”
Hij zegt dat hij wat financiële steun kreeg van de overheid, wat betekende dat hij een timmerman kon binnenhalen en ook profiteerde van het Japanse werkvakantieprogramma, waardoor reizigers kunnen werken in ruil voor voedsel en bestuur, wanneer hij extra hulp nodig had.
Nadat hij wat onderzoek heeft gedaan naar het Japanse pensionvergunningen, ontdekte hij dat een van de eenvoudigste manieren om er een te verwerven zou zijn om het pand te registreren als een pension in de landbouw.
Omdat het gebied gevuld is met bamboebossen, leek dit een no-brainer en Kajiyama besloot alles te leren wat hij kon over bamboe-landbouw zodat hij de twee bedrijven kon combineren.
“Dit is hoe ik ben begonnen met de landbouw,” zegt hij.
In 2014, twee jaar nadat ze aan het huis begonnen te werken, kon het paar eindelijk hun eerste gasten verwelkomen.
“Het was een prachtig gevoel”, zegt Kajiyama. “Natuurlijk was dit mijn droom. Maar mensen waarderen het echt dat het werd verlaten en ik bracht het weer tot leven.”
Hij zegt dat het hosten van gasten van over de hele wereld hem heeft geholpen om verbonden te blijven met zijn vroegere leven als backpacker.
“Ik blijf op één plek, maar mensen komen naar me toe en ik heb het gevoel dat ik op reis ben”, zegt hij. “Vandaag is het Australië, morgen is het het VK en volgende week Zuid -Afrika en India.
“Mensen komen uit verschillende plaatsen en ze nodigen me uit om mee te doen voor het avondeten, dus soms word ik lid van iemands gezinsleven.”
Helaas stierf Hila in 2022 aan kanker. Kajiyama benadrukt dat zijn geliefde vrouw een grote rol speelde om hem te helpen zijn droom te bereiken om een pension te hebben en zegt dat hij het niet zonder haar had kunnen doen.
“We waren echt samen,” voegt hij eraan toe. “Ze creëerde deze plek met mij. Zonder haar zou het niet zo zijn geweest.”
Terwijl het pension met drie slaapkamers, dat ongeveer 80 vierkante meter meet, al ongeveer acht jaar open is, werkt Kajiyama er nog steeds aan en zegt dat hij geen idee heeft wanneer hij klaar is.
“Het eindigt nooit”, geeft hij toe. “Ik ben halverwege, ik voel me. Het is al mooi. Maar het begon verlaten, dus het heeft meer details nodig. En ik word beter in het creëren, dus ik heb tijd nodig om het te doen.”
Hij legt uit dat hij niet in staat is om werk in het huis te voltooien terwijl gasten er zijn. En terwijl het pand in de winter gesloten is, brengt hij twee maanden door als bambo -boer en besteedt hij meestal een maand aan het reizen, waardoor hij niet veel tijd overlaat voor renovaties.
“Soms doe ik niets”, geeft hij toe.
YUI Valley, die activiteiten biedt zoals bamboe -workshops, heeft in de loop der jaren geholpen om veel reizigers naar het dorp Tamatori te brengen.
“De meeste gasten komen na Tokyo, en het is zo’n contrast”, zegt hij. “Ze zijn erg blij om de aard en de traditie in ons huis te delen.
“De meeste mensen hebben ervan gedroomd om lang naar Japan te komen en ze hebben hier een zeer korte tijd.
“Dus ze hebben zo’n mooie energie. Ik ben blij om op deze manier te hosten en deel te nemen aan hun vakantietijd. Het is heel speciaal (voor mij).”
Kajiyama schat dat hij tot nu toe ongeveer $ 40.000 heeft uitgegeven aan het renovatiewerk, en als de feedback van gasten en de lokale bevolking iets is om voorbij te gaan, lijkt het goed besteed te zijn geweest.
“Mensen waarderen wat ik heb gedaan,” voegt hij eraan toe. “Dus dat geeft me een speciaal gevoel.”
Wat Hiroko betreft, de vrouw die meer dan tien jaar geleden op het huis heeft gewezen, zegt Kajiyama dat ze verbluft is over de transformatie en verbaasd is over hoeveel internationale reizigers naar Tamatori komen om in Yui Valley te verblijven.
“Ze kan niet geloven hoeveel mooier het is (nu)”, zegt hij. “Ze dacht niet dat het zo zou worden. Dus ze waardeert het echt. Ze zegt ‘heel erg bedankt’.”
Yui -vallei1170 Okabecho Tamatori, Fujieda, Shizuoka 421-1101, Japan
