Toen veranderde alles toen de brandnatie – sorry, het Han -imperium – opgevoed.
Han kwam aan de macht in de nasleep van de ineenstorting van Qin, na een korte oorlog met een rivaliserende dynastie genaamd Chu, en bracht de volgende eeuw zelfvoldaan naar Nanyue als een vazalstaat en af en toe een eerbetoon. Soms speelden de heersers van Nanyue mee, maar het kwam allemaal tot een hoogtepunt rond 111 v.Chr., In de nasleep van een poging tot staatsgreep en een reeks moorden. De Han -keizer stuurde een leger van tussen de 100.000 en 200.000 soldaten om Nanyue binnen te vallen onder een generaal genaamd Lu Bode.
De troepen marcheerden over het platteland vanuit vijf richtingen en kwamen samen buiten Nanyue’s hoofdstad Panyou, die in de Pearl River Delta stond, nabij de moderne stad Guangzhou. Een ondernemende bedrijfscommandant genaamd Yang Pu kreeg het slimme idee om de stad in brand te steken, en het eindigde slecht.
“Het vuur vernietigde niet alleen de stad, maar liep ook uit de hand van de omliggende bossen”, schrijft Wang en collega’s. De cipressen brandden af naar de waterlijn, waardoor alleen hun ondergedompelde stronken achterbleven.
De bruine stippen markeren de bekende locaties van begraven bossen, en de oranje diamanten markeren die bevestigd dat ze oud zijn. De twee gele diamanten zijn de studiesites van Wang en collega’s.
Credit: Wang et al. 2025
Na de oorlog kwam vuur en rijst
Ten tijde van de invasie was het land rond Panyou meestal moeras, bebost met cipressenbomen. Mensen hadden daar al duizenden jaren gewoond en kwamen al ongeveer 2000 jaar rijst. Bits van houtskool in de veenlagen Wang en collega’s bemonsterd onthullen dat ze slash-and-burn-landbouw beoefenden, maar op een kleine schaal hun velden draaien zodat het cypress bos na een seizoen of twee kon herstellen.
De kleine brandwonden zijn niets zoals de bosbrand Yang Pu ontketend, of de massale brandende en bewerking van het landschap dat daarna kwam.
De stronken van de verbrande cipressen verdwenen langzaam onder enkele meter turf, terwijl het begraven oude bos was, ging het leven verder. Tijgers, olifanten, neushoorns en groene peefowl liepen hier niet meer. In plaats daarvan onthullen granen van pollen uit de kleilagen boven de turf een plotselinge instroom van planten uit de familie Poaceae, waaronder rijst, tarwe en gerst.
