Kim Shin-Jo, het enige gevangen genomen lid van een team van 31 Noord-Koreaanse commando’s die op een opvallende afstand van het Zuid-Koreaanse presidentiële paleis in centraal Seoul kwamen voordat ze in 1968 werden afgestoten, stierf woensdag. Hij was 82.
De dood van de heer Kim in een verpleegziekenhuis werd donderdag bevestigd door zijn Sungrak -kerk in Seoul, die ouderdom als oorzaak noemde.
In januari 1968 deden de heer Kim en zijn collega’s de onvoorstelbare-glepen onopgemerkt door de zwaar versterkte grens tussen Noord- en Zuid-Korea en trekking 40 mijl naar Seoul op een missie om Park Chung-hee te vermoorden, die destijds de militaire dictator van Zuid-Korea was en zijn staf. Ze kwamen binnen honderden meter van het presidentiële blauwe huis van Mr. Park, maar werden tegengehouden door Zuid -Koreaanse strijdkrachten in een felle wapenstrijd.
Alle Noord -Koreaanse moordenaars werden neergeschoten of gedood zelf, behalve twee. Een van de twee werd verondersteld terug te zijn gekomen naar het noorden. De andere was de heer Kim, die zich overgaf en zich later opnieuw uitvond in een vurige anti-communistische docent en christelijke pastor in het kapitalistische zuiden.
“We kwamen om de keel van president Park Chung-hee te snijden,” zei de heer Kim kort na zijn verovering.
De inval van het commando’s in het hart van Seoul op 21 januari 1968 – en de inbeslagname van Noord -Korea van het Amerikaanse verkenningsschip USS Pueblo twee dagen later – markeerde een van de pieken van de spanningen van de Koude Oorlog op het verdeelde Koreaanse schiereiland.
Gestoken door de aanval, trainde de regering van de heer Park stiekem haar eigen moordenaars om wraak te nemen op de toenmalige leider Kim Il-Sung van het noorden, de grootvader van de huidige leider Kim Jong-Un. (De eenheid werd ontbonden nadat de Zuid -Koreaanse commando’s in 1971 muitten.) Zuid -Korea creëerde ook een reservistleger en introduceerde militaire training op middelbare scholen en universiteiten. De 13-cijferige residentiële ID-kaart, op dat moment geïntroduceerd om te helpen waken tegen Noord-Koreaanse spionnen, blijft tot op de dag van vandaag verplicht voor alle Zuid-Koreanen van 17 jaar of ouder.
Een deel van de bergroute achter het blauwe huis dat Mr. Kim’s invallende partij die werd gebruikt om de Zuid -Koreaanse hoofdstad te infiltreren, bleef om veiligheidsredenen tot een paar jaar geleden gesloten voor het publiek.
“Als onze missie was geslaagd, zouden Zuid -Koreanen nu onder het communisme leven,” zei de heer Kim in een interview in 2008.
Korea werd aan het einde van de Tweede Wereldoorlog verdeeld in het pro-Sovjet North en Pro-American South. Hun driejarige Koreaanse oorlog werd in 1953 gestopt in een wapenstilstand, waardoor ze sindsdien technisch in oorlog waren. In de daaropvolgende decennia voerden beide partijen een clandestiene oorlog, met duizenden commando’s en spionnen die elkaars grondgebied infiltreren. De gevallen kameraden van de heer Kim blijven begraven op een “vijandelijke begraafplaats” ten noorden van Seoul, niet opgeëist door hun regering, die zowel hun missie als het bestaan officieel ontkent.
In 1968 brak het team van de heer Kim een deel van de westelijke inter-Koreaanse grens bewaakt door Amerikaanse troepen. Terwijl ze zich door de heuvels in de richting van Seoul haastten, kwamen de Noord -Koreanen vier Zuid -Koreaanse broers tegen die brandhout verzamelden. Na veel debat lieten ze de Zuid -Koreanen leven en waarschuwen ze om geen contact te maken met de politie. Dat was hun fatale fout.
De dorpelingen waarschuwden de politie, en tegen de tijd dat de potentiële moordenaars Seoul bereikten, wachtte de politie.
Een woest geweergevecht brak uit rond Bukaksan, een ruige heuvel achter het blauwe huis, dat de zetel van het Zuid -Koreaanse presidentschap was totdat voormalig president Yoon Suk Yeol zijn kantoor verhuisde naar een ander overheidsgebouw in 2022. De gevechten en manjacht ging door twee weken door toen de Noord -Koreaanse razende partij zich uitstrekte en zich terugtrok en zich terugtrok en zich terugtrok en zich terugtrok. Meer dan 30 Zuid -Koreanen werden ook gedood.
De heer Kim verstopte zich in een verlaten hut, omringd door Zuid -Koreaanse troepen en klaar om zichzelf te doden met een granaat. Hij veranderde van gedachten en gaf zich over.
“Ik was single, een jonge man. Ik wilde mezelf redden”, zei hij in een interview in 2010.
Noord -Koreaanse spionnen gevangen in het zuiden brachten vaak tientallen jaren door in eenzame opsluiting in Zuid -Koreaanse gevangenissen. Sommigen van hen weigerden hun communistische ideologie af te wijken, deels omdat dit hun families in het noorden in gevaar zou brengen. Maar na twee jaar ondervraging werd de heer Kim gratie verleend. Hij betoogde met succes dat hij geen Zuid -Koreaanse s en ook het communisme heeft gedood.
Zuid -Korea zag propaganda -waarde in bekeerlingen zoals Mr. Kim. Kort na zijn vrijlating reisde hij door Zuid -Korea met contra -inlichtingenfunctionarissen en gaf hij lezingen op militaire eenheden, kerken en werkplekken waarin hij zich tegen de Noord -Koreaanse regering begeleidde. Hij zei dat overlopers uit zijn Noord -Koreaanse geboortestad, Chongjin, hem vertelden dat zijn ouders werden geëxecuteerd en zijn broers waren verdwenen.
“In Noord -Korea zijn mijn dode collega’s helden en ik ben een verrader,” zei hij tijdens het interview van 2008.
De heer Kim werd overleefd door zijn vrouw, Choi Jeong-Hwa, die hij in Zuid-Korea ontmoette en die hem tot het christendom veranderde. De heer Kim werd in 1997 als pastoor gewijd. Hij werd ook overleefd door een zoon en een dochter.
