Het bestuderen van het genoom van de Dire Wolf liet het kolossale team ook uit om erachter te komen welke de oude wolf onderscheidde van zijn moderne familieleden. Ze vestigden zich op eigenschappen met betrekking tot grootte, spieren, haarkleur, haartextuur, haarlengte en jaspatroon. Vervolgens gebruikten ze genbewerking om het genoom van cellen te veranderen van het dichtstbijzijnde levende familielid van de Dire Wolf, The Gray Wolf. In totaal heeft het bedrijf 20 unieke bewerkingen gemaakt aan 14 genen in het Gray Wolf -genoom. Daarvan waren 15 bedoeld om uitgestorven verschrikkelijke wolfgenvarianten te reproduceren. Colossal beweert dat het een recordaantal unieke genetische bewerkingen voor elk dier is.
Maar het genoom van de Dire Wolf is nog steeds bijna identiek aan dat van de grijze wolf. Dit roept een lastige vraag op: zijn deze wolven echt wolven of gewoon gen-bewerkte grijze wolven? Lamm zegt natuurlijk dat de dieren verschrikkelijk wolven zijn. “We noemen ze ernstige wolven,” zegt hij. “Wat interessant is, is dat speciatie een gebied is waar wetenschappers het niet eens kunnen zijn.” Een soort wordt vaak gedefinieerd door een combinatie van genetische en fysiek zichtbare kenmerken, inclusief tanden en de vorm, grootte en kleur van hun lichaam.
George Church, een professor in de genetica aan de Harvard University die het bedrijf mede -oprichtte met Lamm, zegt dat het doel is om uiteindelijk een dier te produceren met het volledige genoom van een uitgestorven nare wolf. “In de tussentijd geven we prioriteit aan alle eigenschappen die de soort daadwerkelijk definiëren,” zegt hij.
Shapiro zegt ook dat de bewerkingen belangrijk genoeg zijn om de nieuwe dieren nare wolven te noemen. “Als we naar dit dier kunnen kijken en zien wat het doet, en het ziet eruit als een verschrikkelijke wolf en gedraagt zich als een verschrikkelijke wolf, ik ga het een verschrikkelijke wolf noemen. En mijn collega’s die taxonomen zijn, zullen het niet met me eens zijn.”
David Jachowski, een professor in het behoud aan de Clemson University in South Carolina, zegt dat er “inherent enige subjectiviteit” is als het gaat om het definiëren van soorten en dat de rol die een dier in zijn ecosysteem speelt net zo belangrijk kan zijn als de genetica. Er is ook een “enorme marketingwaarde voor het behoud van dieren in het wild” om een uitgestrekte soort te verklaren, zegt Jachowski, die geen specifieke details kende over het Dire Wolf-project.
Om de verschrikkelijke wolf te maken, begon Colossal met bloed getrokken uit een grijze wolf. Werkend aan een type bloedcel genaamd een epitheliale voorlopercel, bewerkte het team het DNA zodat het beter overeenkwam met het genoom van de Dire Wolf. Vervolgens namen ze het genetische materiaal uit deze cel en plaatsten het in de eiercel van een gedomesticeerde hond die zijn genetische materiaal had laten verwijderen. Zodra die eiercel zich tot een embryo had ontwikkeld, werd deze geïmplanteerd in een surrogaathond.
Het kostte acht surrogaten en gemiddeld 45 embryo’s per surrogaat om de verschrikkelijke Wolf -pups te krijgen. Twee surrogaten zijn geboorte aan Romulus en Remus, en een derde produceerde Khaleesi. Vijf van de embryotransfers resulteerden niet in succesvolle zwangerschappen. Een tweede vrouw werd geboren in januari naast Khaleesi, maar ze stierf na 10 dagen aan een infectie van de darm.
