Naarmate India gestaag vordert op zijn weg naar een wereldwijde economische en politieke macht, kunnen we dan nog steeds Engels beschouwen als een overblijfsel van het kolonialisme in de hedendaagse Indiase samenleving? In de lopende debatten rond de taal in het moderne India is het essentieel om na te denken over de rol en betekenis van het Engels in ons leven vandaag.
Afgezien van de discoursen over indicalisatie en de politieke belangenbehartiging voor regionale talen door verschillende organisaties, presenteert de rol van Engels in India een dwingend verhaal. In het moderne India functioneert Engels als een kritische locomotief, zonder welke het idee van de natie – haar identiteit en bestuur – een uitdaging zou zijn om conceptualiseren en te oefenen. Er is echter een gebrek aan een sterk gevoel van eigendom van de Engelse taal onder haar sprekers in India.
Wie bezit Engels in deze globaliserende wereld?
De periode van de late zeventiende eeuw tot heden markeert de wereldwijde proliferatie van het Engels, met verschillende variëteiten die labels zoals Canadees Engels, Zuid -Afrikaans Engels, Australisch Engels en Indiaas Engels, onder andere verspreiden en aannemen. De erkenning van deze verschillende “Engelsen” heeft de studie van gelokaliseerde vormen versneld, zoals Indiaas Engels, die elk unieke kenmerken hebben gevormd door regionale invloeden.
Termen als ‘World Englishes’ en ‘New Englishes’ zijn aldusheren om de enorme diversiteit in de taal weer te geven, en benadrukken dat Engels geen uniformiteit vertoont in termen van macht, prestige of normatieve normen. Er zijn theoretische debatten over de standaardisatie en eigendom van de taal. In deze context zijn er inspanningen geleverd om het traditionele Engels te dekoloniseren om de pluralistische aard ervan te legitimeren en de nieuwe vormen van de taal die wereldwijd opduikt, tegemoet te komen.
Kwestie van acceptatie en legitimiteit
Hoewel India de tweede grootste Engelstalige bevolking na de Verenigde Staten van Amerika organiseert, blijft de legitimiteitsvraag van ‘Indian English’ als een wereldwijde taal onbeantwoord. Er is een gebrek aan een sterk gevoel van eigendom van de Engelse taal onder haar sprekers in India. Hoewel het Engels verschillende domeinen in India heeft doorgedrongen – variërend van instellingen tot vriendschap, en zelfs familie -interacties – is er een falen om volledig te erkennen dat Engels in toenemende mate een van de eigen talen van India wordt.
Taalachtig maakt het contact van het Engels met de Indiase talen verder de weg vrij voor de ‘structurele nativisatie’ van het Engels, dat bekend staat als ‘Indian English’. Het probleem van het afrekenen van ‘Indian English’ als een monolithische entiteit of een geslacht van regionale sub-dialecten in een meertalige en multiculturele context is nog steeds een geërgde vraag.
Desalniettemin is de term ‘Indian English’ gewoonlijk in het academische discours gebruikt om de taalresultaten na de komst van het Engels naar het Indiase subcontinent te beschrijven. Bij gebrek aan uitgebreide theoretaties zijn labels die Engels beschrijven in India naar voren gekomen op basis van gemak in zowel media als academische kringen.
Deze labels zijn enerzijds potentiële taalbijdragen van India aan de ontwikkeling van het Engels als een wereldwijde taal. Aan de andere kant komt dubbelzinnigheid met betrekking tot de kwalitatieve kenmerken van het Engels in India. Deze dubbelzinnigheid kan worden beperkt door het actieve eigendom van Engels door Indiase sprekers, in combinatie met meer theoretische verkenning op het gebied van studie.
Het is essentieel om schijnbaar vergelijkbare maar potentieel verschillende taalkundige nomenclaturen te definiëren en te onderscheiden, zoals Engels in India, Engels van India, ‘Indians’ engels ‘,’ Indian English ‘en’ Indian Englishes ‘in een lineaire volgorde. Engels van India impliceert een gevoel van verbondenheid of integratie van Engels in het bestaande taalmozaïek van India en zijn sprekers. Beide verwijzen niet uitsluitend naar de taalkundige kenmerken van het Engels gesproken in India, maar kunnen wijzen op de initiatie van een ontwikkelingsroute naar de opkomst van een stabiele taal entiteit op zichzelf.
Het Engels van Indianen duidt op het eigendom van de verscheidenheid aan Engels door Indianen met een verhoogde bereik en diepgang van het Engels binnen het sociale leven van de sprekers. De ontwikkeling van Indiase Engelse en Indiase Engelsen kan worden opgevat als conjunct sociale processen, die elk de andere beïnvloeden. De eerste kan worden opgevat als de taalkundige uitkomst van de bovengenoemde drie fasen van de ontwikkeling van de Engelse taal in India. ‘Indian Englishes’ kan de proliferatie van de gevestigde variëteit in verschillende subdialecten betekenen, zowel regionaal als sociaal.
Waarom is het voor Indianen moeilijk om Engels te bezitten als een van hun talen?
Een van de belangrijkste hindernissen die Indianen beperking van het volledig omarmen van Engels door Indianen is de voortijdige academische push voor de standaardisatie van het Engels in India. In plaats van onderzoek te ondersteunen en te bevorderen naar de geschiedenis van taal en politiek van taalkundige identiteiten, concentreerde de Indiase academische wereld zich meer op het vestigen van Indiaas Engels als een onafhankelijke variëteit zonder voldoende ondersteunende gegevens van het rijke taallandschap van India om dergelijke claims te ondersteunen.
Deze haast om de taal te standaardiseren heeft in veel opzichten schade aan de kwalitatieve aspecten van het Engels in India veroorzaakt, vooral wanneer de geschiedenis van het Engels in India niet de aandacht kreeg die het verdiende. Veel Engelse leraren in India zijn bijvoorbeeld niet bewust dat de eerste Engelse school buiten Engeland in 1715 in Chennai werd opgericht. Het was de Anglo-Indian Higher Secondary School van St. George. Hoewel deze scholen zijn gebouwd in een koloniale context, is hun impact op het induceren van veranderingen in de sociaal-economische en culturele setting in koloniaal India enorm maar onderonderzoek.
Evenzo is een significant deel van de academische energie gewijd aan het onderzoeken van de rol van Engels als een ‘moordende taal’ met betrekking tot de waargenomen bedreiging voor lokale en regionale talen en culturen. Hoewel dergelijke studies ongetwijfeld belangrijk zijn, met name voor inspanningen om inheemse talen te beschermen, zien ze vaak over het hoofd van de dynamiek van regionale politiek die gemanifesteerd is door anti-Engelse verhalen in verschillende delen van India.
Historisch gezien heeft Engels in India ook vele gelegenheden als reddertaal gefunctioneerd, waaronder nationale bevrijding. Veel van de prominente leiders van India, waaronder Mahatma Gandhi, BR Ambedkar en Jawaharlal Nehru, werden opgeleid in het Engels en hun visie over de Swaraj van India, de kader van de grondwet en het bestuur van het land was hun Engelstalige onderwijs die op zijn beurt van essentieel was voor een nieuwe staat en samenleving zoals India.
Engels in het hedendaagse India blijft een ‘reddertaal’ voor individuen en gemeenschappen die vechten voor gerechtigheid, vrijheid, rechten en gelijkheid. Hedendaagse bewegingen op basis van geslacht, kaste en milieu vertrouwen vaak op Engels om hun stem te laten horen, rechtvaardigheid te eisen en publieke steun te mobiliseren. In transnationale bewegingen zoals #MeToo is sociale media bijvoorbeeld een kritisch platform geworden voor gemarginaliseerde delen van de samenleving en getroffen individuen om zich uit te drukken tot een breder publiek en nationale en transnationale solidariteit te vestigen.
Het bereik van dergelijke bewegingen is enorm anders wanneer men de voorkeur geeft aan Engels boven regionale talen. In een context als India is een goed opgeleide verscheidenheid aan Engels krachtig in grootstedelijke en stedelijke gebieden, met name onder sociale groepen met een hogere status, terwijl plattelandsgebieden vaak in het nadeel blijven vanwege beperkte toegang tot kwaliteitsonderwijs in het kwaliteit.
Bovendien vormt de kloof in het platteland van de steden een aanzienlijke bedreiging voor de democratische kans voor het leren van Engelse taal in India. Innovaties in informatiecommunicatietechnologie (ICT’s) moeten op verschillende niveaus worden gebruikt om de kloof in het platteland van de stedelijke te behandelen, ervoor zorgen dat plattelandsbevolking ook kansen heeft om te leren en te profiteren van het Engelse taalonderwijs.
In hedendaagse steden wordt één geconfronteerd met twee contactmogelijkheden van de hoofdtaal; De modellen ‘Soolhowl’ en de ‘smeltpot’ -modellen. In een Saladowowl-situatie zijn de talen continu in contact met elkaar vanwege de culturele harmonie-co-existentie in het taalkundige landschap. Daarentegen suggereert de smeltmetafoor de dominantie van één taal of cultuur in een taalkundig meervoud landschap.
Aangezien taalkundige identiteiten worden geconstrueerd door de overlapping van sociaal-culturele en politiek-economische factoren en hun resultaten, en als zodanig zijn overheidsinterventies nodig-niet om het Engels te categoriseren als een buitenlands-externe taal, maar om het te omarmen en te integreren voor de toekomstige generaties die de komende generaties komen.
Traditioneel is de variëteit van een taal die als ‘standaard’ wordt beschouwd, degene die wordt gesproken door de dominante sociaal-politieke groep in een samenleving. Hoewel dit kan gelden voor talen als Hindi, is de reis van het Engels om een taalkundige hegemon te worden in India nog steeds aan de gang en ver.
Integendeel, zorgvuldige planning en interventie op zowel politiek als academisch niveau zijn vereist om Engels te cultiveren naast regionale talen, het positioneren als een “vriendelijke taal” die vervult dat andere talen niet kunnen. Afgezien van zijn rol als lingua franca, doordringt Engels in het hedendaagse India steeds meer intieme domeinen. Dit betekent echter niet dat Engels regionale of moedertalen vervangt voor de meeste indianen.
De groeiende aanwezigheid van Engels in het dagelijks leven onderstreept de evoluerende rol, maar het is belangrijk om te erkennen dat het de waarde van andere talen niet afneemt. Academische gemeenschappen kunnen hier een cruciale rol spelen door de geschiedenis en het traject van de groei van het Engels in India in de curricula op te nemen, met een aanzienlijke nadruk op het belang van taalharmonie en de coëxistentie van talen in hun respectieve functionele domeinen.
Engels is niet langer alleen een koloniale of westerse taal. Het wordt nu ondersteund en gevormd door sprekers in de niet-westerse wereld, inclusief India. Voor toekomstige generaties zal Engels ongetwijfeld een essentieel hulpmiddel blijven voor sociaal-economische mobiliteit.
Laten we onze studenten trainen om hun taalkundige en culturele identiteiten te behouden zonder Engels te categoriseren als een externe taal, maar wereldwijd burgers worden met een goed bevel in het Engels, door het doel en de rollen van talen te herkennen. Daarom is het tijd om Engels te omarmen als een van onze eigen talen – een met een verrijkend verleden en een veelbelovende toekomst. Bovendien is het een cruciaal aspect als het Engels als legitiem wereldwijde, niet-westerse voorkeuren zoals het eigendom van India een cruciaal aspect is.
(Dr. Elizabeth Eldho is een bezoekende universitair docent Engels aan het Indian Institute of Petroleum and Energy, Visakhapatnam.)
(Stuur ons een e -mail naar uw suggesties en feedback over onderwijs naar onderwijs@thehindu.co.in)
Gepubliceerd – 19 maart 2025 04:47 PM IST
