“Ik ben erg trots op haar,” vertelde Marta Lamas, een professor voor antropologie en toonaangevende Mexicaanse feministe die al jaren Sheinbaum kent, vorige week in Mexico City. “Ze is een licht in deze vreselijke situatie waarmee we worden geconfronteerd: Poetin, Trump.”
Lamas zei dat ze vreesde een seksistische terugslag tegen Sheinbaum, de eerste vrouwelijke president van Mexico, maar zes maanden na haar termijn is er geen teken van een. Sheinbaum werd gekozen met bijna 60 procent van de stemmen. Vandaag is haar goedkeuringsclassificatie meer dan 80 procent. Vorige week vroeg Bukele, die zichzelf graag ‘de coolste dictator ter wereld’ noemt, Grok, de AI Chatbot van Elon Musk, de naam van de populairste leider van de planeet, die blijkbaar verwachtte dat hij het zou zijn. Grok antwoordde: “Sheinbaum.”
Voor degenen onder ons doordrenkt van de Amerikaanse identiteitspolitiek, kan het moeilijk zijn om te begrijpen hoe een vrouw als Sheinbaum kwam om het 11e meest populaire land van de wereld te leiden. Haar ouders, beide uit Joodse families die in Europa ontvluchtten, waren wetenschappers die actief waren geweest in de linkse studentenbeweging van de jaren zestig. Als kind was Sheinbaum een gewijd aan dansende ballet, een discipline die nog steeds verschijnt in haar sierlijke houding en in de vele video’s van sociale media van haar die volksdansen met haar kiezers deed. Ze deed onderzoek voor haar Ph.D. in Energy Engineering bij UC Berkeley en deelde de Nobelprijs voor de Peace 2007 voor haar werk aan het Intergovernmental Panel on Climate Change.
Kortom, ze is onderdeel van de Cosmopolitan Intellsmentia die meestal wordt gedemoniseerd door populistische bewegingen. Maar zoals mij in Mexico steeds opnieuw werd verteld, betekende haar ijle achtergrond weinig in het licht van haar nauwe relatie met López Obrador, die ze had gewerkt sinds hij 25 jaar geleden burgemeester van Mexico City was en wiens economisch populisme hem de blijvende toewijding van veel downtrodden burgers opleverde.
Als president verdubbelde López Obrador meer dan het minimumloon en hield het vast aan de inflatie om ervoor te zorgen dat werknemers niet achterop zouden raken. Hij voerde brede sociale programma’s in, waaronder stipendia voor jongeren die werktraining volgen en, de belangrijkste, universele contante transfers voor ouderen. Volgens de Nationale Raad van Mexico voor de evaluatie van het beleid voor sociale ontwikkeling, ontsnapten vijf miljoen Mexicanen aan armoede tijdens de eerste vier jaar van zijn presidentschap. (Extreme armoede is echter met bijna een half miljoen toegenomen.)
