En dan was er een Duitse groene kaarthouder op Logan Airport in Boston die naar verluidt was uitgekleed en van slaap en zijn medicijnen werd ontnomen door douane en grensbescherming – acties die kunnen passen bij de wettelijke definitie van marteling. (Het bureau heeft de aantijgingen ontkend.) En een Canadees met een vacature die aan de zuidelijke grens werd vastgehouden en 12 dagen vastgehouden. En nog een Duitser, een toerist, die aan de zuidelijke grens werd vastgehouden en meer dan zes weken werd vastgehouden. En een Russische biomedische onderzoeker bij Harvard die werd vastgehouden die terugkwam uit Frankrijk en al meer dan een maand in de beruchte detentiefaciliteit in Louisiana zit.
Het is de manier waarop we naar beneden graven voor de details van deze verhalen om onszelf gerust te stellen dat dit ons niet zal overkomen, of dat er wat logica is voor deze arrestaties. De Duitse man had tien jaar geleden een misdrijf. De Canadees gebruikte mogelijk een kruising die niet bedoeld was voor mensen die werkvisumaanvragen indienden. De andere Duitser, een tattoo -kunstenaar, droeg haar apparatuur en douane -agenten hadden misschien vermoed dat ze van plan was illegaal te werken. De Russische wetenschapper bracht kikkerembryo’s binnen waarvan het ministerie van Binnenlandse Veiligheid zegt dat ze het niet goed heeft verklaard. Wanneer het scala aan factoren die een persoon kunnen laten gearresteerd, zich uitstrekt van politieke spraak tot een papieren fout, zijn we op grondgebied beschreven door de Russische die zegt: “Geef ons een persoon en we zullen de overtreding vinden.”
En, zoals de historicus Timothy Snyder heeft opgemerkt, als het gepaste proces routinematig wordt geweigerd aan niet -burgers, zal het ook aan burgers worden geweigerd, simpelweg omdat het vaak onmogelijk is voor mensen om te bewijzen dat ze burgers zijn. Dit is eerder gebeurd, toen een onbekend aantal Amerikaanse burgers verstrikt raakte in de deportaties van honderdduizenden Mexicaanse Amerikanen in de late jaren 1920 en 1930.
Het zijn de lijsten. Meer dan wat dan ook, het zijn zelfs de lijsten. Een particulier bedrijf heeft een app gelanceerd genaamd ICERAID, gefactureerd als een “protocol dat taken voor het verzamelen van inlichtingenafdeling delegeert aan burgers die anders zouden worden uitgevoerd door wetshandhavingsinstanties.” De app belooft beloningen voor “het vastleggen en uploaden van afbeeldingen van criminele illegale buitenaardse activiteiten” en mogelijk nog grotere beloningen voor zelfrapportage-voor het toevoegen aan het ICERAID-register als iemand “een eerlijke, hardwerkende niet-gedocumenteerde immigrant zonder criminele geschiedenis is”. Met andere woorden, de app combineert twee beproefde geheime-police-technieken: sommige mensen stimuleren om hun buren aan de kaak te stellen en anderen ertoe te brengen zich aan registers toe te voegen.
Het zijn de beschuldigingen door bezorgde burgers. Voordat er ICERAID was, waren er verschillende groepen die lijsten samenstellen van mensen die ze als antisemitisch beschouwen, met name universitaire studenten en docenten. Deze organisaties omvatten moeders tegen het antisemitisme van het college, een Facebook -groep met meer dan 60.000 leden; Betar US, een zionistische organisatie die zo extreemrechts zo is dat de Anti-Defamation League deze heeft aan de kaak gesteld; en verschillende andere groepen die, sinds het begin van de tweede termijn van Donald Trump, mensen aan de overheidsautoriteiten hebben gemeld en gejuich wanneer ze worden vastgehouden, gedeporteerd of ontslagen. Toen Rubio werd gevraagd of het ministerie van Buitenlandse Zaken door deze particuliere groepen lijsten gebruikt, zei hij: “We gaan niet praten over het proces waarmee we het identificeren, omdat we duidelijk op zoek zijn naar meer mensen.”
