Drie dagen na de ergste aardbeving van Myanmar in meer dan een eeuw verwoestte de afgelegen, door oorlog verscheurde stad Sagaing, verwoestende kloosters en appartementengebouwen, begon er nog net te druppelen.
De 300.000 inwoners van de stad waren achtergelaten om grotendeels voor zichzelf te zorgen nadat de aardbeving van 7,7 magnitude was geraakt, wegen beschadigde en de autoriteiten ertoe bracht een brug te sluiten over veiligheidsproblemen. Het gebied was al diep geïsoleerd, afgesneden van internet door het leger van Myanmar, dat rebellen heeft gevochten in een burgeroorlog.
Tegen eind maandag begonnen enkele internationale hulpgroepen aan te komen in Sagaing. Maar lokale vrijwilligers die wilden helpen met zoek- en reddingsinspanningen zeiden dat ze werden geblokkeerd door het leger.
“We mogen niet vrijelijk binnenkomen en hulp bieden,” zei U Tin Shwe, een inwoner van Sagaing die buiten een militaire barricade stond in een klooster dat was omvergeworpen, met monniken die nog steeds onder het puin waren gevangen. “Reddingsoperaties kunnen alleen worden uitgevoerd met hun toestemming.”
De militaire regering zei maandag dat de tol van de aardbeving, die door grote delen van Myanmar scheurde, waaronder Sagaing, en de steden van Mandalay en Naypyidaw, was gestegen naar 2.056, van ongeveer 1.700 op zaterdag. Een extra 3.900 raakten gewond. Voorlopige modellering door de US Geological Survey suggereert dat het aantal doden meer dan 10.000 kan zijn.
Zoeken-en-reddingsteams zijn naar de steden van Mandalay en Naypyidaw gekomen, het huis van de generaals van het land. Maar veel mensen in Myanmar zijn naar sociale media gebracht om te pleiten voor buitenlandse regeringen om hulp te verzorgen naar Sagaing, die dicht bij het epicentrum van de aardbeving lag en waar bewoners zeggen dat meer dan 80 procent van de stad is vernietigd.
In Sagaing op maandag hielden soldaten de wacht bij checkpoints, maar werden niet gezien om te helpen om overlevenden te zoeken. Zonder ruimte over in het hoofdziekenhuis in de stad, wikkelden mensen hun doden in witte doek en legden ze buiten op het beton buiten. Honderden bewoners waren gestrand op straat, sliepen onder plastic zeilen zonder stroom en voedsel en water dat snel op is.
De ramp was zo slecht dat het de junta ertoe aanzette om een zeldzame oproep te doen voor internationale hulp. Maar het is duidelijk dat dergelijke hulp alleen zal worden toegestaan op de eigen voorwaarden van de junta. Sinds de aardbeving zijn talloze vrachtwagens die hulp dragen ’s nachts vastgelopen bij militaire controlepunten in de stad, volgens het Center for Ah Nyar Studies, een onafhankelijke non -profit, gebaseerd in centraal Myanmar. Vervolgens ging op maandag een 50-koppig trauma-reactieteam uit Maleisië Sagaing binnen, het eerste buitenlandse reddingsteam dat dit volgens de lokale media zou doen.
Het militaire regime van Myanmar, onder leiding van senior Gen. Min Aung Hlaing, vecht tegen rebellen voor controle over Sagaing sinds het de macht in beslag nam in een staatsgreep vier jaar geleden. Schrappelende groepen gewone burgers die de wapens tegen de junta namen, hebben er een bolwerk van verzet van gemaakt en de junta heeft gereageerd met een aanhoudende campagne van luchtaanvallen, onthoofdingen en brandstichting. In het afgelopen jaar hebben de rebellenjagers, die training hebben gekregen van enkele etnische legers van Myanmar, aanzienlijke winst tegen het leger behaald.
Artsen die behoren tot de beweging van de burgerlijke ongehoorzaamheid, bestaande uit overheidswerkers die hun baan hebben verlaten na de staatsgreep, zijn geblokkeerd voor het betreden van Sagaing, volgens Dr. Wai Zan, die werkt in het Sagaing General Hospital.
“Het leger voert overal veiligheidscontroles uit, waardoor het voor hen onmogelijk is om binnen te komen,” zei Dr. Wai Zan.
De bredere Sagaing -regio, in centraal Myanmar, met ongeveer vijf miljoen mensen, waaronder in de stad, is de thuisbasis van de Bamar -boeddhistische meerderheid van het land. Het zit tussen twee rivieren – de irrawaddy in het oosten en de chindwin in het westen – die dienen als vitale routes voor het transport van goederen, mensen en militaire benodigdheden van het leger.
Zelfs vóór de aardbeving stond Sagaing centraal in veel lijden.
De regio heeft de dupe van militaire luchtaanvallen in het land gedragen. En het is goed voor het grootste aantal intern ontheemde mensen in Myanmar, met meer dan een miljoen, volgens het kantoor van de Verenigde Naties voor de coördinatie van humanitaire zaken.
Zelfs vóór de aardbeving ontbrak ten minste 27 townships in Sagaing-regio al geen toegang tot schoon water en stroom, volgens het Institute for Strategy en Policy-Myanmar, een onafhankelijke onderzoeksgroep. Meer dan de helft van de huizen en gebouwen in Myanmar die zijn vernietigd door de burgeroorlog was in deze regio.
“Echt extreem geweld werd uitgevoerd: onthoofdingen, uiteenvallen en verschillende soorten gewelddadige vertoningen bedoeld om de bevolking te intimideren,” zei Morgan Michaels, een onderzoeker bij het International Institute for Strategic Studies.
De nasleep van de aardbeving bood herinneringen aan het isolement van de stad.
Win Mar zei dat toen de aardbeving toesloeg, ze buiten haar huis zat, dat “volledig afbrokkelde, met bakstenen een voor een vielen.” Haar man en haar 16-jarige dochter zaten binnen en stierven, maar het was pas zondag dat vrijwilligers uit Mandalay erin slaagden hun lichaam eruit te trekken.
“Ik heb alles verloren, mijn familie en mijn huis,” zei ze.
Omdat het internet is afgesneden sinds de coup en telefoonsignalen zwak zijn, konden sagaing bewoners de buitenwereld niet vertellen wat er gebeurde. De stad wordt overspoeld door soldaten en militie die de aankomsten van mensen en hulp nauwlettend in de gaten houden.
“Niets komt er echt aan,” zei Joe Freeman, Myanmar -onderzoeker van Amnesty International. “We maken ons vooral zorgen dat de hulp door het leger wordt geblokkeerd omdat het hun geschiedenis en patroon is.”
Thant Zin, een vrijwilliger die probeert te helpen bij het sagaen, zei hulp: “De inspanningen zijn niet effectief omdat we met kale handen werken, zonder de benodigde apparatuur.”
“Veel van de mensen die vastzitten onder ingestorte huizen zijn al dood,” zei hij. “Op dit moment hebben we het meest nodig om dode lichamen te herstellen.”
Hulp aan de stad krijgen is een uitdaging geweest omdat het leger de hoofdbrug sloot die Mandalay en Sagaing verbond, uit veiligheidsproblemen, na een andere brug, een Brits koloniaal-tijdperk, stortte in na de aardbeving. De autoriteiten heropenden de hoofdbrug op zondag, maar leidden reddingsvoertuigen die Sagaing naar een checkpoint betreden.
Auto’s en vrachtwagens zijn niet in staat om beschadigde wegen door te geven. Het World Food Program, dat verwachtte voedsel te distribueren aan 17.000 mensen in Sagaing vanaf maandag, moest met de veerboot gaan.
Het bureau is van plan om 1 miljoen mensen te helpen in conflictzones in het hele land in de komende weken, volgens Melissa Hein, hoofd communicatie voor het Wereldvoedselprogramma in Myanmar.
Op maandagmiddag arriveerde een team van UNICEF, het bureau voor kinderen van de Verenigde Naties, in Sagaing na een 13 uur rijden van Yangon naar Mandalay, volgens Trevor Clark, de regionale noodadviseur van het agentschap. Hij zei dat de werknemers van het bureau tot nu toe geen problemen hadden ondervonden bij checkpoints.
