De Madurai -bank van het Madras High Court heeft verlichting gebracht aan een vrouw en heeft de directeur -generaal van politie en Tirunelveli Superintendent van de politie opdracht gegeven om medelevende vergoeding te verlenen.
De rechtbank hoorde een hoger beroep door de staat tegen een enkele bankbevel dat in 2016 de staat had opgedragen om medelevende vergoeding te verlenen aan de vrouw D. Amutha. Haar echtgenoot, S. Duraisamy, een agent was in 2002 uit de dienst afgewezen. Hij had de voorkeur gegeven aan een beroep tegen het bevel. Hij stierf echter in 2009 tijdens de pending van het beroep.
In 2013 diende de vrouw een vertegenwoordiging in bij de autoriteiten die medelevende vergoeding zochten volgens Regel 40 van Tamil Nadu Pension Rules, 1978. De vertegenwoordiging werd afgewezen en verklaarde dat haar man uit dienst werd ontslagen. Ze diende vervolgens een petitie in voor het High Court. De enkele bank heeft de autoriteiten opgedragen haar medelevende toelage te bieden. Uitdaging van het bevel dat de autoriteiten de voorkeur gaven aan het beroep.
Een divisiebank van Justices J. Nisha Banu en S. Srimathy merkten op dat de primaire stelling van de appellanten was dat Regel 40 (1) duidelijk stelt dat de familie van de overheidsdienaar geen recht heeft op medelevende vergoeding, als de werknemer werd ontslagen of uit de dienst verwijderd.
De rechtbank merkte op dat het tegelijkertijd de bevoegdheid had verleend aan de benoeming van de bevoegdheid om medelevende vergoeding te verlenen als de zaak ‘speciale overweging’ verdient. Er wordt geen medelevende vergoeding verleend aan overheidsdiensten die zijn ontslagen of verwijderd voor openlijke anti-nationale activiteiten zoals sabotage, spionage.
Een uitgebreide lezing van Regel 40 (1) samen met voorwaarden zou duidelijk aangeven dat de aanklacht tegen de overheidsdienaar ernstig van aard zou moeten zijn. In het onderhavige geval geven de aanklachten tegen de agent aan dat hij zich had overgegeven aan een ruzie met sommige personen en medisch verlof was aangegaan zonder de juiste procedures te volgen. Op het eerste gezicht is het duidelijk dat de aanklachten niet ernstig waren, merkte de rechtbank op.
Gezien het feit dat de vrouw een dagelijkse weddenschap was, had haar zoon een polio -aanval gehad en werd ze in behandeling gehad, haar dochter studeerde en dat ze geen steun had van ouders, oordeelde de rechtbank dat de zaak van de vrouw moest worden overwogen. Het hoger beroep werd afgewezen.
Gepubliceerd – 28 maart 2025 09:11 PM IST
