Tirumazhisai Azhvar’s discipel – de hindoe

Kani Kannan was de discipel van Tirumazhisai Azhvar, en een fervent toegewijde van Vishnu, zei vs Karunakarachariar in een discours. Kani Kannan had zijn ashram in Kancheepuram. Hij was zo verdiept in Dhyana, dat hij er nooit aan kwam om zijn ashram schoon te maken. Maar toen Kani Kannan werd ondergedompeld in meditatie, veegde een oude vrouw elke dag zijn ashram. Toen hij zijn ogen opende en van haar dienst hoorde, vroeg hij haar wat ze wilde. De oude vrouw zei dat ze haar jeugd terug wilde. Kani Kannan verleende haar de zegen die ze wilde, en ze werd een lieve tiener! De koning van Kancheepuram werd verliefd op het jonge meisje dat de oude vrouw was geworden en trouwde met haar. In de loop der jaren is de koning ouder, maar dat deed ze niet. Toen de koning hoorde van het geheim van de eeuwige jeugdigheid van zijn koningin, vroeg hij Kani Kannan om hem hetzelfde geschenk van de jeugd te geven. Maar Kani Kannan weigerde. Hij zei dat de oude vrouw hem onbaatzuchtig had gediend, en de zegen die ze had ontvangen was een beloning voor haar toewijding. Hij zei dat de koning geen eisen van hem kon stellen. De boze koning verbannen hem en Kani Kannan moest Kanchi verlaten.

Toen Tirumazhisai Azhvar hiervan te weten kwam, zei hij tegen de liggende heer van Thiruvekha: “Kani Kannan vertrekt. En ik, de onbevreesde dichter, ga ook weg. Ook jij rolt je slangenbed op en volgt ons.” De Heer deed wat hem werd verteld! Met het vertrek van de Heer werd Kanchi in de duisternis gestort. Toen de koning de reden voor de plotselinge duisternis leerde kennen, besefte hij zijn fout en vroeg hij Kani Kannan om terug te komen. Tirumazhisai Azhvar zei toen tegen de Heer: “Kani Kannan keert terug naar Kanchi en ik ook. Je verspreidt je slangbed opnieuw.” En de Heer verspreidde onmiddellijk de slang Adisesha, die als zijn bed diende, en ging terug naar zijn liggende positie in Tiruvekha.