Ik heb met wat grimmige amusement gekeken, Elon Musk ontdekt de grenzen van gewoon een andere politieke donor. Terwijl hij bij Doge was, kon hij letterlijk de schatkist en DOD beheersen – hij had effectief de teugels van het hele land, en kon gewoon dingen die hij naar believen haatte. Daar was een prijs voor: het vernietigde wat er over was van zijn reputatie. Maar het was echte, ware macht – om betalingen naar believen te stoppen, maakt je krachtiger dan de president.
Zo veel daarvoor. Tegenwoordig wordt Musk gereduceerd tot het smeken van zijn volgers op X om hun senatoren en congresleden te bellen [sic, obviously] Om de grote mooie rekening te stemmen. Zijn nominale reden is dat het budgetplan van Donald Trump het tekort zal vergroten, maar rapporten geven aan dat Musk geïrriteerd is dat een EV -krediet wordt verlaagd. Dat maakt het moeilijker om Teslas te verkopen in een omgeving waar het al moeilijk is om Teslas te verkopen. Musk kan ook geïrriteerd zijn dat hij niet voorbij zijn wettelijke limiet kon blijven als onbetaalde adviseur en dat de FAA Starlink niet gebruikt, volgens Axios.
Nog minder krachtige vijanden kunnen leiden tot politieke problemen, daarom krijgt Musk zijn huisdierjongen niet in NASA
De scheuren worden al een tijdje in de Maga-Tech Alliance getoond. Toen Scott Bessent Musk’s IRS -pick kreeg uitgeworpen in april, was dat opmerkelijk. (Bessent’s plaatsvervanger runt nu de IRS.) Musk was niet politiek slim genoeg om Bessent aan zijn zijde te krijgen voordat hij zijn keuze installeerde; Zo’n eind-run is beledigend en Musk had vijanden gemaakt. Neem bijvoorbeeld Marco Rubio, die woedend was toen Musk USAID vernietigde – dat was Rubio’s Afdeling en het kwijt raken ervan sneed zijn kracht. Sean Duffy, de reality-tv-ster die om een of andere reden het ministerie van Transport runt, moest ingrijpen om te voorkomen dat Doge luchtverkeersleiders afvuurt, terwijl het gebrek aan luchtverkeersleiders een hot-button-probleem blijft.
Deze mannen hadden niet bijzonder moeilijk te finesse moeten zijn, maar dan staat Musk bekend om zijn bull-in-a-china-shop-aanpak. Het is zeldzaam dat een persoon in een machtspositie – bijvoorbeeld een kaststoel – willekeurig zelfs een centimeter hefboomwerking opgeeft. Vijanden maken van Bessent, Rubio en Duffy was een strategische fout.
Nog minder krachtige vijanden kunnen leiden tot politieke problemen, daarom krijgt Musk zijn huisdierjongen nu niet in NASA. Jared Isaacman zou zijn definitieve bevestigingsstemming in de Senaat ontvangen toen Trump abrupt zijn nominatie voor het hoofd van het ruimtevaartbureau terugtrok. Dat kwam naar verluidt omdat Musk rundvlees had met Sergio Gor, het hoofd van het presidentiële personeelskantoor van het Witte Huis – in principe de hoofdrecruiter voor banen in de overheid. Op het moment dat Musk niet langer in het eigenlijke Witte Huis was, liet Gor het mes vallen.
Toch kastijdt Trump niet publiekelijk musk
Silicon Valley is nog steeds verstrengeld met de overheid – Musk’s trawanten, inclusief de man die zichzelf grote ballen noemt, hebben nu permanente banen. Associates van Peter Thiel, Palmer Luckey en David Sacks hebben allemaal banen in de administratie; De vice -president is zijn hele politieke carrière te danken aan zijn suikerader Thiel. Maar wanneer David Sacks op X gaat om ruzie te maken met Marjorie Taylor Greene over de AI -bepaling in de budgetrekening, suggereert dat een schokkend gebrek aan hefboomwerking. Sacks was een belangrijke Republikeinse fondsenwerving en is een letterlijke adviseur van de president; Moet hij niet in staat zijn om een telefoon op te nemen en te krijgen wat hij wil?
In plaats daarvan zijn podcast All-in Krijgt de exclusieve teefsessie van Isaacman, de NASA -beheerder die dat niet was. Geweldig voor inhoud, denk ik, maar geen echte kracht.
Ik ben een beetje verrast dat Musk niet dreigt voor primaire mensen tijdens de rekening. Misschien gebeurt dat privé, ik weet het niet. Maar het zou ook kunnen weerspiegelen dat het geld van Musk soms een politieke aansprakelijkheid is. Toen Musk $ 20 miljoen liet vallen op zijn favoriete kandidaat van het Hooggerechtshof van Wisconsin, werd die kandidaat uit het water geblazen. Musk’s steeds meer giftige reputatie kan zijn geld minder welkom maken.
Toch kastijdt Trump niet publiekelijk Musk, wat ongebruikelijk is. Misschien komt dat omdat hij wacht op een cheque van $ 100 miljoen naar zijn politieke actiecomité, per The Wall Street Journal. Of misschien is het omdat Musk vooral dicht bij Katie en Stephen Miller, twee majoor Trump -administratie Power -spelers ligt.
De fundamentele waarheid van de hele carrière van Donald Trump, beginnend in onroerend goed, is dat hij iedereen die een deal met hem doet, zal neuken zodra het hem ten goede komt. (Vraag het maar aan Michael Cohen!) Je kunt hem kopen, maar hij blijft niet gekocht. Je moet hem in de gaten houden, hem blijven beheren, zoals Stephen Miller het goed weet. Musk verliet het Witte Huis om zijn eigen reputatie te verzorgen, waardoor zijn vijanden achterbleven om in het oor van de president te fluisteren. Natuurlijk, hij heeft nog steeds mensen in de administratie, maar het is moeilijk om effectief te regeren vanuit de schaduw wanneer je een schokkende hoeveelheid spanning hebt gecreëerd met het werkelijke presidentiële personeel. Musk stak zijn eigen bedrijven in brand, en dit is wat hij in ruil daarvoor heeft gekregen. Wat heb je gekregen voor je geld, schat? Hoe krijg je je trappen?
