HUmans zijn een leersoort. Onze overleving hangt af van ons vermogen om te reageren en zich aan te passen aan situaties. Om te gedijen, moeten studenten proactief hun werelden creëren en vormen. De enorme schaal van leren is ongekend in de wereld van vandaag. Kinderen hebben toegang tot informatie met een klik op de knop. Bots kunnen hen concepten leren en twijfels verduidelijken. Conventionele scholen naarmate informatiedisseminators in de nabije toekomst overbodig kunnen worden.
Toch dienen scholen een doel verder dan louter kennisverwerving. Ze moeten fundamentele vaardigheden van geletterdheid en rekenvaardigheid leren, ja. Maar ze moeten ook sociale, emotionele en culturele vaardigheden ontwikkelen. Ze moeten interpersoonlijke relaties navigeren, verschillende opvattingen begrijpen en zelfbewust worden.
Ze moeten ook leren hoe ze kunnen bijdragen aan de samenleving. Dit is allemaal knowhow die uit de schoolomgeving komt. Het zou een microkosmos moeten zijn van de wereld die de studenten uiteindelijk zullen betreden.
De behoefte aan hervorming
Momenteel ontbreken scholen op de meeste punten. Kinderen van overheids- en particuliere scholen krijgen verschillende kwaliteit van het onderwijs, waarbij de meerderheid worstelt met afbrokkelende infrastructuur, slecht opgeleide leraren en een verouderd curriculum. Er bestaat nog steeds een enorme kloof tussen stedelijke platteland en daarom ongelijke toegang tot middelen. Laboratoria, functionele toiletten, drinkwater en computers blijven probleemgebieden in de armste scholen.
Zelfs als scholen echter veel dingen goed hebben, blijven ze vastzitten in een lus van examens, waar de toegevoegde waarde minimaal is. Er is een behoefte om de huidige benadering van lesgeven, leren en testen opnieuw voor te stellen. Memorisatie in combinatie met testen met hoge inzet heeft kinderen niet competent gemaakt; Het heeft hen alleen geholpen bij het doorstaan van examens die een beperkt aantal vaardigheden testen.
Bovendien leren en begrijpen kinderen op verschillende manieren. Ze hebben verschillende aanleg, zoals Gardner’s theorie van meerdere intelligenties (het idee dat intelligentie geen uniform vermogen is, maar meer een verzameling van verschillende en onafhankelijke intelligenties) verklaart. Sommige kinderen leren visueel, door iemand te kijken en hen na te bootsen; anderen leren door tekst te lezen; En anderen begrijpen en leren alleen wanneer ze het praktisch alleen toepassen. De hersenen kunnen zichzelf reorganiseren en opnieuw bedraden om te blijven leren en nieuwere vaardigheden te ontwikkelen – een concept dat neuroplasticiteit wordt genoemd.
Hier wordt ervaringsgericht leren nuttig. Het biedt een meer gezonde benadering van lesgeven en leren. Zoals de term suggereert, is ervaring cruciaal. Het is ‘leren door te doen’, gericht op het ‘hoe’ van leren of het proces in plaats van de uitkomst. Experientiaal leren is een continu, levenslang proces van kennisconstructie, deconstructie en wederopbouw.
Over ervaringsgericht leren
David Kolb, een educatieve theoreticus, ontwikkelde eerst de Experiential Learning Theory (ELT), met psychologen zoals Kurt Lewin, Jean Piaget en John Dewey die de basis legden.
Het huidige onderwijssysteem blijft examengericht. Lesgeven richt zich op het verstrekken van informatie en studenten cultiveren alleen denkvaardigheden van lagere orde. Dit zijn terugroepen en begrip, volgens de herziene Bloom’s taxonomie (Bloom’s taxonomie is een hiërarchie of classificatie van cognitieve niveaus en leerdoelen die in 1956 zijn gebouwd door Benjamin Bloom, en herzien door Lorin Anderson en David Krathwohl in 2001). Studenten moeten verder gaan dan deze basisvaardigheden naar kritisch denken en probleemoplossing. Ze moeten leren ontvangen informatie in vraag te stellen en te leren via peer -relaties. Deze mogelijkheden parallelle denkvaardigheden van hogere orde, zoals analyse, evaluatie en creatie. Deze niveaus kunnen zich vertalen in de mogelijkheid om te vergelijken, differentiëren en uitvinden.
Experientiaal leren maakt studenten actief en betrokken leerlingen in plaats van passieve ontvangers van informatie. Hands-on ervaringen betrekken de zintuigen van de studenten en moedigt hen aan om na te denken over en concepten toe te passen op de wereld die ze om hen heen hebben gezien. Door op deze manier te leren, verwerven kinderen vaardigheden die ze in context kunnen toepassen. Ze leren hoe ze kunnen leren.
Stadia van ervaringsgericht leren
Interactie tussen individuele omgevingen vormt de kern van ervaringsgericht leren. Dit is de dialectische spanning die groei creëert. De student construeert nieuwe kennis door interactie met de omgeving. Deze fasen vorderen cyclisch naarmate de student leert en herleeft.
De fasen van de ervaringscyclus van Kolb zijn concrete ervaring, reflecterende observatie, abstracte conceptualisatie en actieve experimenten. Deze fasen zijn onderling gekoppeld, iteratief en komen gedurende het leven van een individu voor. Elke spiraal van leren verdiept het begrip van een student verder.
Door een concrete ervaring/fenomeen,, De sensorische motorische faculteiten van de studenten zijn betrokken en ze begrijpen en assimileren informatie uit de omgeving. In de volgende fase, dat wil zeggen reflecterende observatie, proberen studenten de informatie die via de ervaring is ontvangen te begrijpen en te interpreteren. Er kan een verschil zijn tussen hun verwachtingen en de ervaring die zou leiden tot cognitieve dissonantie. Dit betekent in wezen dat de nieuwe informatie niet in hun bestaande mentale modellen past. In dit proces komen overtuigingen niet overeen met het verwachte gedrag.
Door verder te gaan met abstracte conceptualisering, rationaliseren studenten de nieuwe informatie en voegden deze toe aan hun reeds bestaande mentale modellen. En door dit te doen, worden concepten gewijzigd of gemaakt met nieuwe of tegenstrijdige informatie. In de laatste fase van actieve experimenten werkt de leerling op basis van de ontvangen kennis, neemt hij beslissingen en lost ze problemen op. Deze actie leidt tot nieuwe ervaringen die op zijn beurt opnieuw cognitie hervormen.
Het model implementeren
Experientiaal leren is een filosofie van het onderwijs die veel pedagogische benaderingen omvat. Het kan worden geïmplementeerd via een breed scala aan methoden. Experimenten met betrekking tot een specifiek onderwerp en het faciliteren van vragen van studenten is een vorm van op onderzoek gebaseerd leren. Teamwerk (samenwerkingsvermogen) over projecten en problemen helpt bij het opbouwen van verschillende perspectieven. Interactieve games, groepsdiscussies, rollenspel en kunst en ambachten zijn ook veelbelovend. Real-world onderdompelingen door buitenleren en excursies zijn eveneens zeer aantrekkelijk voor studenten.
Technologie integreren en simulaties hebben is ook leerzaam.
Het ‘Fliped Classroom’ is een goed voorbeeld van een ervaringsgerichte opstelling. In plaats van de leraar de klas te laten leiden, plaatst het de student vooraan en in het midden. Studenten verkennen thuis een onderwerp door leesmateriaal en online bronnen. Vervolgens lost de student het probleem samen met de leraar en de hele klas op door concepten samen te bespreken. Dit soort pedagogiek doet studenten verantwoordelijkheid nemen voor hun leren en creëert zinvolle interacties en dieper leren.
Kritieken en uitdagingen
Experientiaal leren kan het studentenproces isoleren vanuit de context van de klas.
Factoren zoals collega’s, familieachtergrond en cultuur beïnvloeden ook het leren, die niet worden overwogen.
Implementatie van ervaringsgericht leren kan ook een logistieke nachtmerrie zijn. Het vereist een bataljon van middelen, of het nu personeel, materialen of training is. Dit geldt met name in de Indiase context, gezien de grootte en diversiteit van studenten. Studentenbereidheid om ervaringsgericht te leren, kan ook worden overschat. Zijn bijvoorbeeld klasse VIII -studenten die worstelen met klasse twee Engels begrip klaar om kritisch te denken? Een one-size-fits-all-oplossing is niet raadzaam.
Dit betekent echter niet dat ervaringsgericht leren een groothandelsrevisie van het systeem vereist; Het past in de bestaande opstelling voor een meer holistische aanpak. Experiential Learning heeft het potentieel om studenten van verschillende leerstijlen in staat te stellen.
Manaswini Vijayakumar is stagiair bij de hindoe.
Gepubliceerd – 28 mei 2025 08:30 AM IST
