De moord op Muhammad Sinwar, de invloedrijke Hamas-leider die Israël probeerde te doden in een recente staking, zou een groot tactisch succes zijn voor Israël, maar de betekenis op lange termijn is onduidelijk. De groep heeft het al tientallen jaren overleefd ondanks de systematische moord op Israël van haar leiders.
De heer Sinwar, wiens lot nog onbekend is, wordt beschouwd als een van de toonaangevende militaire commandanten van Hamas in Gaza. Hij is de jongere broer van Yahya Sinwar, een architect van Hamas’s dodelijke aanval op Israël in oktober 2023, die Israëlische troepen vorig jaar hebben gedood. Israëlische en ambtenaren van het Midden-Oosten hebben geconcludeerd dat de heer Sinwar een van de grootste obstakels is voor een nieuw staakt-het-vuren in Gaza: ze zeggen dat hij een van de Hamas-functionarissen is die het meest is tegen het opgeven van het arsenaal van de groep-een Israëlische voorconditie voor elke langdurige wapenstilstand.
Maar hoewel krachtig, is de heer Sinwar slechts een van de verschillende senior militaire leiders in Gaza, en verre van de enige Hamas -leider die tegenover concessies aan Israël is. Zijn moord zou de groep ondermijnen, zeiden analisten, maar misschien veranderen misschien niet de strategische vooruitzichten en operationele vaardigheden van Hamas Of verzacht de compromisloze benadering van Israël om onderhandelingen te staken.
“Indien bevestigd, zou zijn dood zeker weer een grote klap voor Hamas zijn – veel van hun senior militaire en politieke leiders zijn gedood, en Hamas kan ze niet allemaal vervangen,” zei Mkhaimar Abusada, een politicoloog uit Gaza.
“Maar ik weet niet zeker of zijn dood zal leiden tot een compromis met Israël, en het kan zelfs averechts werken, als zijn opvolger nog radicaler blijkt te zijn dan Sinwar,” voegde hij eraan toe. “Hamas is geen eenmansshow en zijn onderhandelingen met Israël zijn nog steeds afhankelijk van een collectieve beslissing.”
De dood van de heer Sinwar zou ook waarschijnlijk de Israëlische slagveldberekeningen veranderen. De doelstellingen van Israël strekken zich veel verder dan het doden van specifieke commandanten, omdat het ’totale overwinning’ op Hamas zoekt, zelfs als Israëlische leiders hebben moeite om te bepalen wat dat betekent.
Al tientallen jaren heeft Hamas de moord op scores van zijn topleiders doorstaan, wat herhaaldelijk bewijst dat zijn overleving niet afhankelijk is van een enkel individu. Dat is opnieuw waar gebleken tijdens deze oorlog. Naast Yahya Sinwar heeft Israël andere leiders gedood, waaronder Ismail Haniyeh en Muhammad Deif – maar slaagde er niet in Hamas te verslaan als een militaire en bestuurskracht.
Hamas is in ieder geval meer onverzoenen geworden in de onmiddellijke nasleep van grote moorden. De groep is terughoudend geweest om zwakte te vertonen, zelfs als hij soms meer te knepen in staakt-het-vuren enkele maanden later is.
Nadat Israël de heer Haniyeh, een belangrijke Hamas -onderhandelaar, afgelopen juli had vermoord, zeiden de Amerikaanse en Palestijnse functionarissen dat het een schadelijk effect had gehad op gesprekken over een wapenstilstand. Na het doden van Yahya Sinwar zei Hamas dat zijn dood haar vastberadenheid had versterkt en beloofde zich over hetzelfde pad voort te zetten. Toch stemde de groep drie maanden later in met een wapenstilstand, na concessies van zowel Hamas als Israël.
Dat wederzijdse compromis wijst op een andere reden dat de dood van de heer Sinwar een beperkte consequentie op de lange termijn zou hebben: het traject van de oorlog is even afhankelijk van Israël als van Hamas.
Israël zoekt ofwel een tijdelijke wapenstilstand om meer van de ongeveer 60 gijzelaars te bevrijden die nog steeds in Gaza worden gehouden of een permanente deal die de nederlaag van Hamas garandeert. Maar Hamas verzet zich Beide scenario’s, dus De oorlog zal waarschijnlijk aan slepen tenzij Israël zijn positie verzacht. Israël heeft al toegezegd om zijn militaire operaties in Gaza de komende dagen enorm uit te breiden.
Voor sommigen maakt Israël een groter obstakel voor een staakt-het-vuren dan Hamas. Het grootste probleem in Gaza is “niet wie Hamas leidt”, zei Ahmad Jamil Azem, een Palestijnse politieke wetenschapper aan de Qatar University. “De aandringen van de Israëlische regering om de oorlog voort te zetten is het werkelijke probleem.”
Zelfs zonder Mr. Sinwar heeft Hamas nog steeds commandanten in Gaza ervaren, waaronder Izz al-Din al-Haddad, die toezicht houdt op de brigades van Hamas in het noorden van Gaza, en Muhammad Shabaneh, een topofficier in het zuiden van Gaza.
Ondanks grote verliezen heeft Hamas ook de gedode leden van zijn lagere gelederen kunnen vervangen. Een recente Israëlische inlichtingenbeoordeling suggereerde dat Hamas meer dan 20.000 jagers tot zijn beschikking had – ongeveer hetzelfde als vooroorlogse niveaus – ondanks dat duizenden worden gedood sinds oktober 2023.
Hamas heeft dinsdagavond ook een spervuur van raketten afgevuurd in Zuid -Israël, een van de grootste uitbarstingen in maanden. De aanval benadrukte dat Hamas nog steeds enkele korte-afstandsprojectielen en lanceerders behoudt om te forceren Israëliërs in luchtaanvallen op een paar seconden opzegtermijn.
Een senior in het Midden -Eastern Intelligence -functionaris, die sprak over de voorwaarde van anonimiteit om gevoelige veiligheidszaken te bespreken, zei dat Hamas nog steeds een strategisch netwerk van tunnels beheerde onder delen van Gaza City. De ambtenaar zei ook dat de militaire inlichtingeneenheid van Hamas de oorlog zonder aanzienlijke schade had overleefd en een belangrijke rol bleef spelen bij het handhaven van Hamas’s greep op macht.
Hamas probeert de oorlog in een patstelling te veranderen en de oorlog als een beweging te overleven. Dankzij die twee relatief bescheiden doelen kunnen het een hoog niveau van bloedbad en bloedvergieten doorstaan.
Daarentegen zoekt premier Benjamin Netanyahu de totale nederlaag van Hamas, evenals de terugkeer van de gijzelaars van de groep, zowel levend als dood. Israëlische generaals hebben al lang geconcludeerd dat deze twee doelen wederzijds onverenigbaar zijn.
Ibrahim Dalalsha, een Palestijnse politieke analist, zei dat de strategische incoherentie van Israël “sterk suggereert dat dit ook gewoon een andere voetnoot zal worden – in plaats van een transformerend keerpunt.”
