Met de federale liberalen slechts enkele zetels verlegen voor een meerderheid van de regering, is er enige speculatie geweest over de vraag of premier Mark Carney op nul zou kunnen komen aan leden van het parlement van andere partijen om de vloer over te steken en zich bij de plooi van zijn partij aan te sluiten.
Maar het overhalen van die paar parlementsleden die nodig zijn voor een meerderheid zou nog steeds een belangrijke uitdaging zijn, zeggen sommige waarnemers.
“Oh, dat is moeilijk,” zei voormalig BC NDP -parlementslid Nathan Cullen. “Dat is een hele hoop morele flexibiliteit die je gaat zoeken.”
“De uitdaging is dat je nooit volledig wordt vertrouwd door de partij waar je over bent gekruist en je wordt gehaat door het feest dat je net hebt verlaten,” zei Cullen. “Dus je kunt voorbereid zijn op enkele eenzame dagen.”
De liberalen wonnen een vierde mandaat door 169 zetels te veroveren, net misbruik van de 172 zetels die nodig zijn voor een meerderheid van de regering. Hoewel de meeste parlementsleden worden gekozen met een partijrelatie – sommige kunnen als onafhankelijken lopen – hoeven ze niet bij die partij te blijven.
“Crossing the Floor” is de uitdrukking die wordt gebruikt om “de beslissing van een lid te beschrijven om alle banden te verbreken die het lid binden aan een bepaalde politieke partij”, aldus de procedure en praktijk van het Lagerhuis.
Premier Mark Carney wordt gevraagd of regeren met een minderheid zijn positie in onderhandelingen met de Amerikaanse president Donald Trump zou kunnen verzwakken. Carney zegt dat er maar één premier is en dat hij brede steun heeft van Canadezen in het hele land.
Carney zegt ‘mandaat is sterk’
Gevraagd tijdens zijn persconferentie vrijdag of hij andere partijleden probeerde aan te trekken om de vloer over te steken en lid te worden van de liberale caucus, antwoordde Carney niet specifiek en zei in plaats daarvan dat zijn “mandaat sterk is”.
Hoewel ouvertures aan elk partijlid kunnen worden gemaakt, kunnen de liberalen sommige NDP-MP-elects zien als kwetsbaarder voor het oversteken van de vloer. Slechts zeven van de kandidaten van de partij werden gekozen, de leider Jagmeet Singh verloor zijn rijden en de NDP heeft de status “erkende partij” verloren.
Toch hebben sommigen met de NDP al publiekelijk aangedrongen dat ze niet van plan zijn hun partij te verlaten.
“Ik ben een trots lid van de NDP Caucus,” zei NDP MP-verkozen Jenny Kwan in een verklaring. “Ik blijf altijd open voor samenwerking met andere partijen op het gebied van openbare beleidsoplossingen, maar ik ben een nieuwe democraat en zal een nieuwe democraat blijven.”
NDP MP-elect Gord Johns vertelde CBC News ook dat “het geen optie is.”
“Ik ben een nieuwe democraat. Ik ben een trotse nieuwe democraat. Het is iets dat ik niet eens zou overwegen, ongeacht wat het … scenario is,” zei hij.
Cullen zegt dat hij geen enkele mogelijkheid ziet voor een MP om de vloer over te steken die geen “hele hoop rationalisatie en krakeling wending” zou vereisen, en dat zou geen kiezers van woede.
“Ik zie conservatieve kiezers niet kijken naar een conservatief over de vloer en gelukkig zijn met het idee. En verdubbel dat voor de NDP. “
Spraakmakende vloerovergangen
Leden van het parlement zijn sinds de confederatie de vloer overgestoken en er zijn in het recente verleden enkele spraakmakende vloercrossers geweest.
In 2005 stak de conservatieve parlementslid Belinda Stronach, die slechts een jaar eerder voor het leiderschap van de partij had geleid, de vloer over naar de liberale partij om lid te worden van het kabinet van de toenmalige premier Paul Martin.
David Emerson werd gekozen als een liberaal in het BC Riding of Vancouver-Kingsway bij de verkiezingen van 2006. Maar hij werd gezworen als lid van het conservatieve kabinet van Stephen Harper twee weken later.
Beide defecten trokken controverse. Emerson’s vloerovergang zou de focus worden van een onderzoek door de ethische commissaris, die uiteindelijk Emerson en Harper van wangedrag heeft vrijgemaakt.
Stronach zou gaan winnen bij de volgende verkiezingen als een liberaal in haar Newmarket-Aurora rijden. Emerson besloot niet meer te rennen.
Toch gelooft Cullen dat dergelijke vloerbruisingen ‘potentiële politieke zelfmoord’ zijn.
Uit een onderzoek uit 2018 die van 1867 tot 2015 onderzocht op vloercrossers van het House of Commons, bleek dat partijschakelaars in toenemende mate een verkiezingsprijs hebben betaald bij de stembus.
Kwesties van moreel en loyaliteit
Christopher Cochrane, universitair hoofddocent politieke wetenschappen aan de Universiteit van Toronto, zegt dat dit een van de uitdagingen is voor een potentiële vloercrosser-ze moeten in een district zijn waar een liberaal denkbaar zou kunnen winnen.
“Anders is de persoon gewoon dood in het water zodra er een verkiezingsoproep is,” zei hij. “Dus dat zou waarschijnlijk een MP echt ontmoedigen om over te steken.“
Hij zegt dat het ook een uitdaging is om een parlementslid te vinden van een andere partij die redelijk ideologisch is afgestemd op de partij en in staat is om het soort beleid te accepteren dat ze van plan zijn te implementeren.
Cochrane zegt dat liberalen zich ook zorgen moeten maken over de morele problemen in hun eigen team.
Een parlementslid van een andere partij die de vloer kruist, kan een kabinetspositie of een andere spraakmakende rol eindigen, die die parlementsleden boos maakt die al jaren loyaal zijn aan de partij.
“Dus u kunt morele problemen creëren en loyaliteitsproblemen veroorzaken,” zei Cochrane.
“En als je een super slanke meerderheid hebt, is het laatste wat je wilt doen een beetje stimuleren op welke manier dan ook of een backbench -opstand vormen in je eigen feest.”
Floor-crossers zijn mogelijk niet nodig: strateeg
Maar ondanks dat ze slechts een paar zitplaatsen verwijderd zijn van een meerderheid van de regering, hoeft Carney mogelijk geen parlementsleden van andere partijen te pocheren, volgens liberale strateeg Stevie O’Brien.
Ze vroeg op dit moment de noodzaak van een meerderheid van de regering en zei dat er geen eetlust van een van de partijen is om terug te gaan naar de peilingen.
De NDP is leiderloos, heeft geen geld en verloren partijstatus, terwijl het blok Québécois de bereidheid heeft aangegeven om de regering te ondersteunen, zolang de Amerikaanse president Donald Trump een bedreiging blijft, zei ze.
“Dus tenminste voor de komende twee jaar, denk ik niet dat er een urgentie is voor premier Carney om beloften te gaan doen of … andere partijen te realiseren.”
