Het Hooggerechtshof verscheen woensdag open om Oklahoma toe te staan om overheidsgeld te gebruiken om de eerste religieuze charterschool van de natie te runnen, die een curriculum zou leren doordrenkt door de katholieke doctrine.
Exclusief de school van het charter-school-systeem van de staat zou neerkomen op “discriminatie van religie”, zei Justice Brett M. Kavanaugh tijdens het mondelinge argument.
De belangrijkste vraag in de zaak is of het eerste amendement toestaat – of zelfs vereist – stelt om religieuze charter -scholen te sponsoren en te financieren, die openbare scholen zijn met substantiële autonomie. Een beslissing die dergelijke scholen onderschrijft, zou hun verspreiding stimuleren, waardoor de buitengewone winning streak van religie bij het Hooggerechtshof zou worden verlengd en de muur de kerk en de staat verder verlaagt.
De Oklahoma School, St. Isidore van de Sevilla Catholic Virtual School, wordt geëxploiteerd door het aartsbisdom Oklahoma City en het bisdom Tulsa, en het heeft als doel katholieke leringen in elk aspect van haar activiteiten op te nemen.
Nadat het Charter School Board van Oklahoma het voorstel heeft goedgekeurd om St. Isidore te openen, klaagde de procureur -generaal van de staat, Gentner Drummond, aan om het te stoppen. De heer Drummond, een Republikein, zei dat een religieuze openbare school het verbod van het Eerste Amendement van de overheidsinstelling van religie en het verbod van de grondwet van de staat zou schenden over het uitgeven van publiek geld om religieuze instellingen te ondersteunen.
De rechters leken verdeeld te zijn langs de gebruikelijke ideologische lijnen, met de Republikeinse aangestelden van het Hof die grotendeels sympathiek zijn voor de school en de democratische die behoorlijk op hun hoede zijn. Maar justitie Amy Coney Barrett hernieuwde zich uit de zaak en verhoogde de mogelijkheid van een gelijkspel als een enkele Republikeinse aangestelde zich bij de drie Democratische. Dat zou een beslissing van de rechtbank die de school intact afwijst.
Opperrechter John G. Roberts Jr., die vragen stelde die aan beide partijen stonden, leek het meest waarschijnlijke lid van een dergelijke potentiële alliantie te zijn.
In eerdere gevallen uit Maine en Montana oordeelde de rechtbank dat stelt dat besluiten om programma’s te maken om ouders te helpen betalen voor particuliere scholen, ze moeten toestaan om religieuze te kiezen. Die beslissingen, Chief Justice Roberts, zei “betrokken redelijk discrete staatsbetrokkenheid”, terwijl Oklahoma’s toezicht op de nieuwe school “me zo veel uitgebreidere betrokkenheid toeslaat.”
Later in het argument suggereerde hij echter dat een andere beslissingen van de rechtbank vereiste dat de school toestond.
Een uitspraak ten gunste van de school zou de wetten kunnen beïnvloeden in 46 andere staten die charter -scholen autoriseren, zei Gregory G. Garre, een advocaat voor de heer Drummond. Het zou ook, voegde hij eraan toe, een lijn vervagen die is vastgesteld in eerdere zaken van het Hooggerechtshof die onderscheid maken tussen overheidsgeld dat aan ouders wordt verstrekt om aan particuliere scholen uit te geven, waaronder religieuze, en overheidssteun die rechtstreeks aan religieuze scholen werd geboden.
Het geschil is de derde belangrijke zaak die te maken heeft met religie om te worden betoogd vóór de rechters in de ruimte van ongeveer een maand. In maart leek de rechtbank klaar te zijn om te beslissen dat een katholieke goede doel in Wisconsin recht had op een belastingvrijstelling die door een staatsrechtbank was geweigerd op grond van het feit dat de activiteiten van de liefdadigheid niet in de eerste plaats religieus waren. Vorige week gaf de rechtbank aan dat het meest waarschijnlijk was dat ouders met religieuze bezwaren hun kinderen kunnen terugtrekken uit klassen waarin verhalenboeken met LGBTQ -thema’s worden besproken.
Veel van het argument van woensdag was gericht op de feitelijke vraag of St. Isidore was opgericht en door de staat zou worden gecontroleerd, waardoor het een openbare school is.
Advocaten voor St. Isidore en het staatsagentschap dat had goedgekeurd, zeiden dat de school privé was gecreëerd en onafhankelijk zou worden geëxploiteerd.
Maar Justice Elena Kagan zei dat St. Isidore en charter -scholen zoals het veel kenmerken hebben van ‘reguliere openbare scholen’.
“Ze accepteren iedereen,” zei ze. “Ze zijn vrij. Ze kunnen worden gesloten door de staat. Er is veel curriculaire betrokkenheid door de staat, goedkeuringen door de staat. Ze moeten voldoen aan alle staatsnormen.”
Justitie Neil M. Gorsuch suggereerde dat St. Isidore voldoende onafhankelijk was van Oklahoma, maar zeiden dat andere staten meer controle zouden kunnen uitoefenen, bijvoorbeeld door ambtenaren te verplichten om in de boards van charterscholen te dienen.
“Heb je aan dat Boomerang -effect voor charter -scholen gedacht?” Hij vroeg aan James A. Campbell, een advocaat van het Oklahoma Agency dat St. Isidore goedkeurde.
De heer Campbell zei dat staten “hun charter -schoolprogramma’s kunnen opzetten zoals ze dat nodig achten”, maar voegde eraan toe dat “er belangrijke afwegingen zijn, omdat een deel van wat charter -scholen groot maakt de autonomie is die ze worden verstrekt.”
Justice Gorsuch keerde later in het argument op het punt terug. “Een bedrijf hier kan in sommige staten van toepassing zijn en mag niet in andere van toepassing zijn,” zei hij.
D. John Sauer, in zijn eerste argument als Amerikaanse advocaat -generaal, pleitte voor St. Isidore namens de Trump -regering.
“Deelname aan charter -scholen wordt gemedieerd door twee lagen privékeuze, beide aanvragers die de scholen creëren en de ouders die ervoor kiezen hun kinderen naar hen te sturen,” zei hij. “Oklahoma heeft geen controle over hun programma’s, personeel of curriculum.”
De heer Garre zei dat een beslissing ten gunste van St. Isidore ‘zou resulteren in de verbazingwekkende regel die niet alleen staat kunnen Maar moeten Fonds en creëer openbare religieuze scholen, een verbazingwekkende omkering van de aloude precedenten van deze rechtbank. ”
Justitie Kavanaugh nam het tegenovergestelde standpunt. “Het enige dat de religieuze school zegt is:” sluit ons niet uit vanwege onze religie “, zei hij, eraan toevoegend:” Je kunt religieuze mensen en religieuze instellingen en religieuze spraak niet behandelen als tweede klasse in de Verenigde Staten. “
Justice Barrett heroverde zich uit de zaak, Oklahoma State Charter School Board v. Drummond, nr. 24-394, maar zei niet waarom. Ze is een voormalig professor rechten aan de Notre Dame, wiens religieuze Liberty Clinic de Charter School vertegenwoordigt, en is goede vrienden met Nicole Garnett, een professor daar die St. Isidore heeft geholpen.
De school zei dat het studenten zou verwelkomen van “verschillende religies of geen geloof.” Het was minder categorisch over leraren en zei dat alle Oklahoma Charter -scholen vrij zijn om hun eigen personeelsbeleid aan te nemen.
Het Hooggerechtshof van de staat oordeelde tegen de school, waarbij de meerderheid zei dat het “een gladde helling zou creëren” die zou kunnen leiden tot “de vernietiging van de vrijheid van Oklahomans om religie te beoefenen zonder angst voor overheidsinterventie.”
“St. Isidore is een openbare charterschool,” zei de meerderheid, en merkte op dat de staatswet die dergelijke scholen toestaat, vereist dat ze niet -sectarisch zijn. “Volgens zowel de staats- als de federale wet,” oordeelde de meerderheid, “is de staat niet bevoegd om St. Isidore op te richten of te financieren.”
In de meest recente beslissing van het Amerikaanse Hooggerechtshof over overheidssteun voor religieuze scholen, Carson v. Makin in 2022, oordeelde de meerderheid dat Maine religieuze scholen niet kon uitsluiten van een staatsonderwijsprogramma.
Maar Chief Justice Roberts, die voor de meerderheid schreef, zei dat “Maine een strikt seculier onderwijs kan bieden in haar openbare scholen.”
In afwijkende mening zei Justice Stephen G. Breyer, die dat jaar met pensioen ging, dat zelfs het programma van Maine, beperkt tot particuliere scholen, problematisch was.
“Leden van minderheidsreligies, met te weinig aanhangers om scholen op te richten, kunnen onrecht zien in het feit dat alleen degenen die tot meer populaire religies behoren staatsgeld kunnen gebruiken voor religieus onderwijs,” schreef Justice Breyer. “Belastingbetalers kunnen overstuur zijn om de verspreiding van religieuze overtuigingen die ze niet delen te financieren en waarmee ze het niet eens zijn.”
Justitie Kagan weergalmde dat punt op woensdag en zei dat de positie van de staat de voorkeur gaf aan de reguliere religies ten koste van “religies die vele ogen eigen lijken, maar diep gevoeld zijn.”
