Snelle take
Samenvatting wordt AI gegenereerd, newsroom beoordeeld.
De algemene verkiezingen van Canada op maandag toont de liberalen van premier Mark Carney die over de conservatieven leiden. Belangrijke resultaten zijn meerderheid of minderheidsregeringen voor beide partijen, die stabiliteit en bestuurdynamiek aanzienlijk beïnvloeden.
Ottawa, Canada:
Canada staat in de rij om te stemmen bij de algemene verkiezingen die vandaag wordt gehouden, met peilingen die duiden op de regerende liberalen van premier Mark Carney voorafgaand aan de officiële oppositieconservatieven van Pierre Poilievre.
Er zijn 343 zetels in het gekozen huis van de Commons -kamer. Een partij die tekortschiet bij de 172 zetels die nodig zijn voor een meerderheid is verplicht om een minderheidsregering te creëren die afhankelijk is van steun van oppositiewetgevers om aan de macht te blijven. Minderheidsregeringen zijn meestal minder stabiel en duren zelden meer dan twee jaar.
Hier zijn de mogelijke resultaten van de stemming en wat ze zouden betekenen:
Meerderheidsliberale regering
Dit resultaat zou het eenvoudigst zijn. Carney zou zonder onderbreking blijven regeren. Voordat het huis op 26 mei terugkeerde, zou hij een kabinet samenstellen, aan een budget werken en zijn plannen schetsen voor de volgende parlementaire sessie.
Minderheidsliberale regering
Carney zou blijven regeren, maar moet ofwel onderhandelen met oppositiewetgevers voor steun of alleen gaan en andere partijen durven om zijn regering omver te werpen. Minderheidsregeringen moeten aantonen dat ze het vertrouwen van het huis hebben en de eerste kans om dit te doen zou de toespraak zijn van de troon, die is geschreven door de regering en wordt voorgelezen door de gouverneur -generaal, de persoonlijke vertegenwoordiger van koning Charles, Canada’s staatshoofd. Oppositiepartijen zouden later kunnen stemmen om de regering neer te halen wanneer zij haar budget presenteerde.
Als de liberalen een paar zetels tekortschieten voor de 172 die nodig was voor een meerderheid, zouden ze waarschijnlijk regeren alsof ze er een hadden, ervan overtuigd dat andere partijen ze niet zo snel na de verkiezingen zouden willen verdrijven. Maar als ze ongeveer 20 stoelen zouden eindigen, zouden ze hulp nodig hebben.
Hun natuurlijke partner is de linkse nieuwe Democratische Partij, die een deal sloot met Justin Trudeau – Carney’s voorganger – om hem meer dan twee jaar aan de macht te houden in ruil voor meer uitgaven voor sociale programma’s. De NDP hield ook de machtsverhoudingen na de verkiezingen van 1972 toen Pierre Trudeau, de vader van Justin Trudeau, zijn meerderheidsregering tot een minderheid zag gereduceerd. Formele coalitieregeringen in Canada zijn onbekend buiten oorlogstijd.
Als de NDP niet bereid was of niet in staat was om Carney te ondersteunen, zou hij de blok Quebecois kunnen benaderen, die onafhankelijkheid zoekt voor de overwegend Franstalige provincie Quebec. Een dergelijke deal zou worden uitgevoerd op basis van stemming per vote, omdat een formele overeenkomst met een partij die Canada wil uit elkaar gaan, politiek giftig is voor een groot deel van het land.
Meerderheid conservatieve regering
Dit resultaat is het op een na meest eenvoudige scenario. Na een overgangsperiode die meestal ongeveer 10 dagen duurt, zou Poilievre de gouverneur -generaal bezoeken met zijn kabinet om te worden beëdigd. Zijn team zou gaan werken aan een budget en een toespraak van de troon.
Sterke conservatieve regering van minderheden
Deze uitkomst zou complexer zijn, deels omdat de conservatieven geen natuurlijke bondgenoten hebben in een huis waar de kleinere oppositiepartijen – het blok, de nieuwe Democraten en de Groenen – allemaal links leunend zijn.
Belangrijke factoren zouden zijn hoeveel zetels de conservatieven hebben gewonnen en de reactie van Carney, die premier blijft tot een vertrouwensstemming in het Huis. Als Poilievre een paar zetels van 172 zou vallen en de liberalen ver achterop liepen, zou Carney waarschijnlijk ontslag nemen en de conservatieven de kans geven om te regeren.
Poilievre kon dan proberen te regeren alsof hij een meerderheid had. Hoewel de toespraak van de troon niet onmiddellijk hoeft te worden gepresenteerd – na de progressieve conservatieve partij, won de voorloper van de partij van Poilievre een minderheid bij de verkiezingen van 1979, het huis hervatte het bedrijf pas bijna vijf maanden later – de conservatieve leider zou onder druk staan om zijn plannen te onthullen die binnenkort de onzekerheid over de Amerikaanse president Donald Trumps op de import uit Canada zou hebben.
Zwakke conservatieve regering van minderheid
Als de conservatieven meer zetels wonnen dan de liberalen, maar ver van een meerderheid kwamen, kon Carney nog steeds aftreden en Poilievre een kans geven om te regeren.
Het risico voor Poilievre is dat de liberalen en andere partijen zich kunnen verenigen om hem snel naar beneden te halen. De nederlaag van een regering zou normaal een verkiezing veroorzaken, maar als Poilievre snel zou worden omvergeworpen, zou de gouverneur -generaal Carney waarschijnlijk uitnodigen om te proberen een regering te vormen. Conservatieve supporters zouden vrijwel zeker woedend zijn door een dergelijke beweging.
Hung Parlement met een lichte voorsprong op de conservatieven
Dit scenario is veruit het meest gecompliceerde en mogelijk destabiliserende. Hoewel de conservatieven traditioneel beweren dat de partij met de meeste zetels de eerste kans moet krijgen om te regeren, valt dat voorrechten voor de partij die kan aantonen dat het het vertrouwen van het huis heeft.
Als Poilievre een handvol zetels meer won dan de liberalen en Carney vonden dat hij een stabiele regeling met de nieuwe Democraten kon maken, zou de premier kunnen proberen in functie te blijven totdat er een kans was om het vertrouwen van het huis te testen. Deze stap zou ongetwijfeld conservatieve aanhangers woedend maken, met name in West -Canada, waar wantrouwen tegenover de federale overheid hoog is en de steun voor de liberalen sinds het einde van de jaren zeventig zwak is.
Eind 2008, zes weken na een verkiezing die de conservatieven van de toenmalige premier Stephen Harper een sterke minderheidsregering gaf, kondigden de liberalen, blok en nieuwe Democraten een deal aan om het over haar voorgestelde begroting te brengen en vervolgens een coalitieregering te vormen. De driepartijenovereenkomst stichtte snel over het ongeluk dat het blok een rol zou hebben die het land runnen. Harper heeft de crisis beschadigd door de gouverneur -generaal te vragen om het parlement zes weken op te schorten om de temperatuur te laten koelen.
(Behalve de kop, is dit verhaal niet bewerkt door NDTV -personeel en is gepubliceerd vanuit een gesyndiceerde feed.)
