De toekomst cultiveren
Dus wat kan een duurzaam ecosysteem voor menselijke creativiteit eigenlijk inhouden?
Juridische en economische benaderingen zullen waarschijnlijk de sleutel zijn. Regeringen kunnen wetgeving vaststellen dat AI-training moet worden aangepast, of op zijn minst, Zorg voor een collectief opt-outregister (zoals de “AI Act” van de EU).
Andere potentiële mechanismen zijn robuuste licenties of royaltysystemen, zoals het creëren van een royalty -clearinghouse (zoals de BMI of ASCAP van de muziekindustrie) voor efficiënte licenties en eerlijke compensatie. Die kosten kunnen helpen bij het compenseren van menselijke creatieven en hen aanmoedigen om goed in de toekomst te blijven creëren.
Diepere verschuivingen kunnen culturele waarden en bestuur inhouden. Geïnspireerd door modellen zoals de “Living National Treasures” van Japan – waar de overheid ambachtslieden financiert om vitale vaardigheden te behouden en hun werk te ondersteunen. Kunnen we programma’s opzetten die op dezelfde manier menselijke makers ondersteunen en tegelijkertijd bepaalde werken of praktijken aanwijzen als ‘creatieve reserves’, de financiering van de verdere creatie van bepaalde creatieve werken, zelfs als de economische markt voor hen opdroogt?
Of een meer radicale verschuiving kan een “AI Commons” inhouden – legally verklaart dat elk AI -model dat is getraind op openbaar geschraapte gegevens collectief moet zijn als een gedeeld publieke domein, waardoor de voordelen ervan terugstromen naar de samenleving en niet alleen bedrijven verrijken.
Credit: Tom Werner via Getty Images
Ondertussen hebben internetplatforms al geëxperimenteerd met technische verdedigingen tegen AI-eisen op industriële schaal. Voorbeelden zijn proof-of-werk-uitdagingen, vertraging “tarpits” (bijv. Nepenthes), gedeelde crawler-blocklists (“ai.robots.txt”), commerciële tools (Cloudflare’s AI Labyrinth) en Wikimedia’s “We5: verantwoord gebruik van infrastructuur” initiatief.
Deze oplossingen zijn niet perfect en het implementeren van een van hen zou aanzienlijke praktische hindernissen moeten overwinnen. Strikte voorschriften kunnen de ontwikkeling van de AI vertragen; Opt-out Systems last makers, terwijl opt-in modellen complex kunnen zijn om te volgen. Ondertussen nodigen technische verdedigingen vaak wapenraces uit. Het vinden van een duurzame, billijke balans blijft de kernuitdaging. Het probleem zal niet op een dag worden opgelost.
Investeer in mensen
Hoewel het navigeren door deze complexe systemische uitdagingen tijd en collectieve inspanningen zal kosten, is er een verrassend directe strategie die organisaties nu kunnen gebruiken: investeren in mensen. Offen geen menselijke verbinding en inzicht op om geld te besparen met middelmatige AI -output.
Organisaties die unieke menselijke perspectieven cultiveren en deze integreren met een doordachte AI-augmentatie zullen waarschijnlijk beter presteren dan degenen die kostenbesparingen nastreven door middel van grote creatieve automatisering. Investeren in mensen erkent dat hoewel AI inhoud op schaal kan genereren, het onderscheidend vermogen van menselijk inzicht, ervaring en verbinding onbetaalbaar blijft.
