In de eerste drie afleveringen van Ener Seizoen 2, dat op 22 april begon te streamen op Disney+, neemt een van de vele in elkaar grijpende verhaallijnen van de show ons mee naar Mina-Rau, een agrarische planeet op de buitenrand van de Star Wars Galaxy, waar een groep rebellensoldaten zich voordoen als freelance-mechanica. De groep omvat Bix (Adria Arjona), een gezochte voortvluchtige verstoping op Mina-Rau zonder het benodigde papierwerk. Dus wanneer een kader van keizerlijke soldaten arriveert om een onaangekondigde ’toevoer telling’ uit te voeren, maakt Bix zich zorgen.
“Als ze visa controleren, is het een probleem”, zegt ze.
“Kijk, ze hebben het graan nodig,” antwoordt een lokale boer. “Ze weten dat we hulp nodig hebben, en ze weten dat iedereen niet legaal is. Hoe hard ze eruit zien, wat ze doen – het is al 10 jaar geleden sinds de laatste audit, niemand is gelukkig.”
In de volgende aflevering zal hij de rebellen verraden naar het rijk, een herinnering aan hoe moeilijk het kan zijn om het juiste te doen in het gezicht van autoritaire macht.
Voor Kempshall, EnerDe grootste innovatie is de manier waarop het de “basiselementen van het fascisme” blootlegt. We weten allemaal dat Palaptine slecht is, maar zoals de serie duidelijk maakt, zijn het de gewone mensen die gewoon hun werk doen – papierwerk en de handhaving van veiligheid – die dat kwaad in de eerste plaats mogelijk maken.
“Dit zijn degenen die om 3 uur ’s ochtends je deur schoppen of veranderende wetten afdwingen,” zegt hij. “Ze zijn het echte gezicht van het rijk. En het ziet er normaal en banaal en saai uit en daarom angstaanjagend. Het is de realiteit van toenemende onderdrukking.”
De traditie van Star Wars om het Amerikaanse imperialisme te benadrukken dateert uit de vroegste dagen.
Voordat hij Star Wars creëerde, moest Lucas regisseren Apocalypse nu Voor zijn vriend, Oscar-winnende regisseur Francis Ford Coppola. Maar nadat de film in ontwikkeling was gevallen en hij viel, nam Lucas die oorlogsomgeving van Vietnam en vervoerde het de ruimte in, waardoor de Viet Cong in de Rebel Alliance veranderde, een ragtag leger van vrijheidsstrijders die zich bezighouden met guerrillaoorlogvoering tegen een zwaar bewapend, genocidaal rijk.
En dat is precies wat de definitieve versie van de film heeft gemaakt.
“In de vroegste ontwerpen voor wat zou worden Star WarsLucas was behoorlijk expliciet over hoe het rijk bedoeld was om een Amerika te verraden dat in fascisme was gevallen, ‘zegt Kempshall.
Toen Lucas terugkeerde naar het Star Wars Galaxy na een pauze van 16 jaar om de prequel-trilogie te helpen, had hij een andere metafoor in gedachten. Uitgebracht in 1999, een heel jaar voordat George W. Bush president werd, Star Wars: Episode I – The Phantom Menace is een allegorie voor hoe democratieën instorten in dictatuur en gewillig de macht afgeven aan een sterke man, met parallellen met iedereen van Julius Caesar tot Napoleon Bonaparte. (Lucas ’toen-Yawn-inducerende obsessie met handelstarieven kan onbedoeld ook onze huidige economische crisis hebben voorspeld.)
Maar tegen de tijd dat de prequels ten einde kwamen Wraak van de Sith (2005), Lucas had zijn aandacht gevestigd op president Bush. Tegen het einde van de film wendt een corrupte Anakin Skywalker zich tot zijn oude vriend Obi-Wan Kenobi en roept: “Als je niet bij me bent, ben je mijn vijand,” een unsuble verwijzing naar de oorlog in Irak die onmiddellijk vergelijkingen trok tot Bush’s post-9/11-dreiging: “Of je bent met ons of je bent met de terroristen.”
Na de slecht beoordeelde vervolgjes deed Lucas nog een paar decennia terug van Star Wars voordat de franchise uiteindelijk aan Disney werd verkocht. De veelhyped herlancering van het bedrijf pakte de Skywalker Saga, 30 jaar later Terugkeer van de Jedi (1983). In 2015 De kracht wordt ontwaaktde overblijfselen van het rijk zijn hervormd in de eerste orde, die duidelijk nazi -attributen aanneemt met zijn golvende rode vlaggen en boze, schreeuwende leiders.
Voor Kempshall heeft de reden voor deze verschuiving naar een meer generieke nazi -metafoor minder te maken met de politiek en meer te maken met de moderne culturele tijdgeest.
“Vietnam is geen toetssteen meer een grote popcultuur”, zegt hij. “Dus het rijk moest waarschijnlijk evolueren om een niveau van kwaad te overbrengen.”
Dat was zeker waar in 2015, een jaar voordat Donald Trump president werd, maar een decennium later is de Zeitgeist opnieuw veranderd. Zoals het in de jaren zeventig onder Richard Nixon of de vroege jaren 2000 onder Bush, Amerika slingert naar het fascisme. En, in een verrassende terugkeer naar vorm, is Star Wars hier om die politieke realiteit weer bij ons weer te geven.
