In een plotselinge en onverklaarbare verandering ten opzichte van voorgaande decennia, is de federale overheid gestopt met het dekken van de reiskosten van Canadese experts die vrijwilligerswerk doen voor de volgende grote Global Climate Science Assessment.
De beslissing om een einde te maken aan de reisfinanciering betekent dat Canadese wetenschappers zich nu afvragen of ze nog steeds kunnen deelnemen aan het klimaatwetenschapsproces van de Verenigde Naties, misschien door hun eigen geld te gebruiken of subsidiefondsen af te leiden die naar onderzoek en studenten kunnen gaan.
“Het is bijna beledigend voor alle Canadese wetenschappers die elk jaar van hun persoonlijke leven al die honderden uren hebben aangeboden”, zei Robert McLeman, een professor aan de Wilfrid Laurier University in Waterloo, Ont., Die een hoofdauteur was voor het intergovernmentpanel over klimaatverandering (IPCC) tijdens de laatste beoordeling.
Canadese wetenschappers die deelnemen aan de rapporten van de IPCC worden niet betaald voor hun werk, waarvan ze de meeste op afstand doen via e -mails en oproepen. Maar ze moeten ongeveer vier tot vijf keer reizen om hun wetenschappelijke medewerkers te ontmoeten, die andere experts van over de hele wereld zijn.
De overheid dekte die reiskosten – economy class vliegtickets, voedsel en hotelverblijven naar steden zo ver weg als Singapore of Osaka, Japan – maar onderzoekers blijven nu klauteren om het geld elders te vinden.
In een verklaring aan CBC zei milieu en klimaatverandering Canada dat het “niet in staat is zich te binden aan het verstrekken van langetermijnreisfinanciering voor academici om deel te nemen aan IPCC-vergaderingen.”
Wetenschappers achtergelaten in de Lurch
Sarah Burch, professor aan de Universiteit van Waterloo die klimaataanpassing, stadsplanning en bestuur bestudeert, is een hoofdauteur van het komende rapport van de IPCC over klimaatverandering in steden. In deze rol heeft ze één reis gehad – naar een vergadering van collega -hoofdauteurs in Osaka – die gedeeltelijk door de regering werd gedekt.
Maar haar is verteld dat er geen verdere vergaderingen zullen worden gedekt. Burch zegt dat ze haar financiering van Canada Research Chair moet benutten voor wat volgens haar nog vier reizen zal zijn.
“Meestal zou ik dat uitgeven aan het inhuren van een afgestudeerde student om als onderzoeksassistent te dienen, zodat ik ze naar een conferentie kon sturen of hen kon helpen papieren te publiceren,” zei Burch. “Dus ik moet geld omleiden van studenten … en naar deze toewijding aan de IPCC.”
Deborah McGregor, een onderzoeker van inheemse milieurechtvaardigheid aan de York University in Toronto, maakt ook deel uit van het aankomende IPCC -rapport over steden en zegt dat ze op fondsen moet vertrouwen via haar functie voor onderzoeksstoelen van Canada Excellence.
Ze zei dat eerder in haar carrière, toen ze universitair docent was, ze die fondsen niet had kunnen vinden.
“Dat zou het geval zijn voor sommige onderzoekers in de vroege carrière, of misschien onderzoekers die meer in de sociale wetenschappen of met name de geesteswetenschappen zijn. Ze hebben niet veel onderzoeksfinanciering om persoonlijk naar vier verplichte vergaderingen te kunnen gaan,” zei McGregor.
Dat sentiment wordt weerspiegeld door Patricia Perkins, een ecologische econoom en professor aan de York University, die zich aanmeldde als hoofdauteur in de vorige IPCC -beoordeling, waarvan ze zei dat het de eerste keer was dat het bureau op een grote manier sociale wetenschappers omvatte.
Ze zei dat academici in de sociale wetenschappen – zoals antropologie, geografie en economie – het moeilijker zouden hebben om reisfinanciering te vinden.
“Wat dat betekent is dat er een disciplinaire onbalans is in wie toegang heeft tot meer geld, omdat hoe groter je subsidie, hoe groter de kans is dat er kleine stukjes en droesels rond de randen kunnen zijn die je kunt opnieuw toewijzen voor een reis die betrekking heeft op je IPCC -werk,” zei ze.
In haar verklaring aan CBC zei ECCC dat de regering ongeveer $ 424.000 aan reisfinanciering heeft verstrekt ter ondersteuning van de Canadese IPCC -auteurs in de laatste beoordelingscyclus, die gedeeltelijk plaatsvond tijdens de pandemische jaren en daardoor iets minder reizen.
De afdeling zei dat als het gebruikelijke bedrag van reizen had plaatsgevonden, de geschatte kosten ongeveer $ 680.000 zouden zijn om Canadese experts op de IPCC te ondersteunen.
Waarom is de IPCC belangrijk?
De evaluatiecycli van de IPCC, die om de vijf jaar gebeuren, worden beschouwd als de gouden standaard voor ’s werelds nieuwste begrip van klimaatverandering – wat het veroorzaakt, hoe het landen en mensen beïnvloedt, en hoe het te bestrijden.
De eerste beoordeling van de IPCC leidde tot het eerste wereldwijde verdrag over klimaatverandering in 1992, het VN -kaderverdrag voor klimaatverandering.
Sindsdien hebben de invloedrijke rapporten van de IPCC geleid tot vele belangrijke vooruitgang in de wereldwijde klimaatdiplomatie. Onlangs leidde de beoordeling van hoe klimaatverandering onvermijdelijke schade zou veroorzaken voor ontwikkelingslanden tot een nieuwe deal met meerdere miljarden dollars om ze te compenseren.
“Ze worden gepubliceerd in alle officiële VN -talen, waardoor ze een heel belangrijke bron zijn … in landen waar ze niet de geavanceerde onderzoeksinfrastructuur hebben die we hier in Canada hebben,” zei McLeman.
“IPCC -rapportage biedt hen actuele informatie over risico’s op het gebied van klimaatverandering in hun eigen taal en is vrij toegankelijk.”
Maar het is een moeilijke taak en een enorme persoonlijke onderneming voor de honderden wetenschappers die zich aanmelden voor elke beoordeling. McLeman noemde het “met een tweede baan waarvoor je niet wordt betaald.”
“Je besteedt honderden uren per jaar aan dit werk,” zei hij. “Bovenop mijn dagelijkse baan moest ik lang in de nacht werken, lang nadat mijn vrouw en familie sliepen, gebogen over een laptop, het lezen van dicht geformuleerde wetenschappelijke artikelen na de ander.”
Burch zei dat hoewel het werk een enorme verbintenis is, de IPCC-beoordelingen voor haar “carrière-vorm” zijn geweest. Ze is al 15 jaar betrokken en zei dat de overheidssteun voor de reis haar mogelijk maakte om de vergaderingen bij te wonen en een carrière in klimaatonderzoek op te bouwen.
“Canada verwarmt twee keer het wereldwijde gemiddelde percentage. We zien de effecten van overstromingen en branden en allerlei extreme weersomstandigheden hier,” zei ze.
“We willen dat Canadese experts die plaatsgebaseerde kennis, die context en die rijke ervaring in de IPCC brengen.”
