Alice Tan Ridley, die na tientallen jaren bekend was met het zingen voor tips in de metro in New York City met een onverwachte run in het tv -programma “America’s Got Talent”, stierf op 25 maart in New York City. Mevrouw Ridley, de moeder van de Oscar-genomineerde actrice Gabourey Sidibe, was 72.
Haar familie kondigde de dood aan in een overlijdensbericht dat online is gepubliceerd. Het noemde geen oorzaak of zei waar ze in New York City stierf.
Het openbare leven van mevrouw Ridley als zanger begon in het midden van de jaren tachtig ondergronds en ze bracht tientallen jaren door met het weggooien van nummers in metrostations in New York City. In eerste instantie was de metro -busking bedoeld om inkomsten uit haar dagelijkse baan in het onderwijs aan te vullen. Uiteindelijk nam ze haar baan op om fulltime te zingen.
In haar vroege dagen van busking waren de uitvoeringen samenwerkingen met haar broer Roger Ridley en hun neef Jimmy McMillan, de politieke activist die beroemd zou worden om de huur te stichten is een te verdomde hoogfeest in New York.
“We zijn niet dakloos,” vertelde mevrouw Ridley in 2010 “Good Morning America”, verwijzend naar buskers. “We zijn geen bedelaars. En we zijn niet onder invloed van drugs, weet je? Er zijn traditionele banen en er zijn niet -traditionele banen.”
Ze vergeleek busking in New York met ‘in een kathedraal zijn’.
“Het is geweldig,” zei ze. “Er is gewoon muziek in deze stad, en vooral ondergronds.”
Voor mevrouw Ridley vervulde ondergronds een roeping. In 2005 verscheen ze als een metrozanger in de film ‘Heights’, geregisseerd door Chris Terrio.
“Mensen zeggen altijd:” Waarom zing je niet in clubs? “” Mevrouw Ridley vertelde de New York Post in 2010. “Ik vertel ze:” Dit is mijn club. “
Haar grote doorbraak kwam dat jaar toen ze auditie deed voor ‘America’s Got Talent’. Meestal zijn de meeste deelnemers aan wedstrijdshows jonger, maar mevrouw Ridley was eind jaren 50. In haar auditie maakte ze indruk op de juryleden met haar vertolking van het nummer ‘At Last’, het meest beroemd opgenomen door Etta James. Ze zou worden geëlimineerd in de halve finale, maar niet voordat ze andere zeer geprezen uitvoeringen levert, waaronder weergave van “Proud Mary” en “Midnight Train to Georgia.”
De talentshow-stint begon haar carrière boven de grond en ze begon wereldwijd te touren. Mevrouw Ridley vond het reizende reizen en keerde in 2014 terug naar Busking.
“Toen ik daar niet meer onderaan was,” vertelde mevrouw Ridley de New York Times in 2016, “ik heb het gemist.”
In datzelfde jaar bracht ze haar debuutalbum ‘Never Lost My Way’ uit.
Alice Tan Ridley werd op 21 december 1952 Alice Ann Ridley geboren. Ze groeide op in een grote muzikale familie in Lumpkin, GA.
“Mijn moeder was mijn grootste invloed,” vertelde ze de krant Pennsylvania in 2013, verwijzend naar haar moeder, Lessie Ridley. “Ze schreef liedjes en toneelstukken en liet ons allemaal zingen.”
Haar vader, Melton Lee, was een gitarist. Roger, haar oudere broer of zus, was ook een straatmuzikant die in het hele land speelde en prominent werd nadat ze in uitvoeringen voor het spelen voor verandering verscheen, een project dat muzikanten over de hele wereld verenigt.
Ze studeerde rond 1969 af aan Stewart County High School, in Lumpkin, voordat ze verhuisde naar New York, waar ze tijdens de zomervakantie op de middelbare school had bezocht. Ze trouwde rond 1980 met Ibnou Sidibe, die toen een cabdriver was.
Ze hadden twee kinderen, Ahmed en Gabourey, voordat hun huwelijk eindigde in de scheiding in het begin van de jaren negentig. Naast haar kinderen wordt mevrouw Ridley overleefd door twee broers, James D. Ridley en Tommy Lee Cherry; twee zussen, Julia Van Mater-Miller en Mildred Ridley Dent; en twee kleinkinderen.
Zingen was een derde carrière voor mevrouw Ridley. In de vroege jaren zeventig werkte ze, nadat ze naar New York was verhuisd als lerares in de kleuigheidsschool. In 1976 nam ze een baan aan als assistent van een leraar voor kinderen met speciale behoeften op een openbare basisschool in New York.
Het jaar voordat mevrouw Ridley verscheen op ‘America’s Got Talent’, hit haar dochter, mevrouw Sidibe, het groot: ze speelde in de film ‘Precious’, een rol waarvoor ze een Oscar -nominatie verdiende. De rol ontstond gedeeltelijk vanwege mevrouw Ridley. Zoals ze het vertelde, werd ze benaderd om in de film te zijn.
“Ze vroegen me om de rol van de moeder te spelen,” vertelde mevrouw Ridley de Post in 2010. “Maar als moeder en leraar kon ik dat deel gewoon niet spelen. Het was gewoon te moeilijk.”
De film is een aanpassing van de roman “Push” van Sapphire uit 1996.
“Ik las het boek en ik gaf het aan Gabby,” zei mevrouw Ridley. “Haar vrienden moedigden haar aan om uit te proberen voor ‘Precious’ en ze kreeg het.” Destijds werkte mevrouw Sidibe een psychologiestudent in het geheim als een telefoon-sex-operator.
In het interview met ‘Good Morning America’ herinnerde mevrouw Ridley zich dat ze haar kinderen vertelde dat ze ‘kunnen zijn wat je wilt zijn’.
“Je kunt doen wat je wilt doen,” zei mevrouw Ridley. “Je moet gewoon opstaan en het doen.”
In het geval van mevrouw Ridley wilde ze zanger worden – waar dan ook.
“Reizigers zouden zich zorgen maken over hun hypotheken, ontslagen worden en hun banen,” vertelde mevrouw Ridley de Toronto -ster in 2012. “Ze zouden me passeren en me zingen. Ze zouden me twee of drie uur bijhouden, hangen met me in de hitte helemaal zweten of zo koud als de Dickens omdat ze werden vermaakt.”
Ze voegde eraan toe: “Ik heb een beetje vreugde gebracht aan mensen die op reis waren.”
