Moet Canada een spionagedienst bouwen om buitenlandse intelligentie te verzamelen via menselijke bronnen?
Het is een vraag die het stellen waard is, omdat het land te maken krijgt met een steeds onstabiele relatie met zijn buurman, waaruit Canada al lang heeft vertrouwd om belangrijke intelligentie te geven.
Stephanie Carvin, een voormalige nationale veiligheidsanalist voor de federale overheid, zegt dat het “iets is dat we moeten overwegen” of op zijn minst een debat hebben-en ze is niet alleen in het pleiten voor Canada om te beoordelen hoe het de inspanningen voor buitenlandse intelligentie kan stimuleren.
Maar het ontwikkelen van een dergelijke service zou aanzienlijke middelen en politieke buy-in vereisen om verder te gaan.
“Dit is niet iets dat je doet,” zei Carvin, een universitair hoofddocent internationale zaken aan de Carleton University in Ottawa.
Waarom zouden we dit willen?
Gezien de onvoorspelbaarheid van de intenties van de Amerikaanse president Donald Trump jegens Canada, is het eerlijk om zich zorgen te maken over de impact die de informatie zou kunnen hebben op de informatie die Washington deelt met Ottawa.
Afzonderlijk van dat, zal alle buitenlandse inlichtingen die door andere partijen worden verzameld niet noodzakelijkerwijs zijn gedaan met de belangen van Canada in gedachten.
Er zijn dus al grenzen aan wat Canada directe controle heeft over buitenlandse inlichtingen.
Verzamelt Canada niet intelligentie?
Ja, maar niet noodzakelijkerwijs zoals een toegewijde, menselijke buitenlandse intelligentie-dienst zou kunnen.
De bestaande Canadian Security Intelligence Service (CSIS) verzamelt intelligentie, maar zijn inspanningen zijn gericht op veiligheidsbedreigingen waarmee Canada wordt geconfronteerd. Het Canadese leger verzamelt ook intelligentie over defence-gerelateerde bedreigingen.
Er is ook de Communications Security Establishment (CSE), het cyber-intelligentie-bureau van het land, dat buitenlandse inlichtingen verzamelt, maar door elektronische middelen, in plaats van menselijke bronnen.
Buitenlandse zaken Canada heeft een klein programma dat bekend staat als het Global Security Reporting Program (GSRP), waarbij diplomaten informatie verzamelen, maar openlijk. Het is een relatief klein programma, waarbij ongeveer 30 mensen betrokken zijn. Het is geen inlichtingendienst.
Hoe zit het met de vijf ogen?
Canada maakt al tientallen jaren deel uit van het Five Eyes Intelligence-Sharing Network-samen met de VS, het Verenigd Koninkrijk, Australië en Nieuw-Zeeland.
Het is een nuttige regeling voor deze leden geweest – inclusief Canada.
“We consumeren meer Intel dan we produceren”, zegt Phil Gurski, een voormalige CSIS- en CSE -analist.
Toch meldde de Financial Times in februari dat Peter Navarro, een senior Trump -adviseur, het idee dreef om Canada uit het netwerk te schoppen – hoewel hij later de bewering ontkende.
“We zouden onze nationale veiligheid nooit in gevaar brengen – ooit – met bondgenoten zoals Canada,” vertelde Navarro aan verslaggevers.
Het verhaal bracht desalniettemin bezorgdheid uit dat de bereidheid van de Amerikanen om vitale informatie te delen in de toekomst minder gegarandeerd zou kunnen zijn – hoewel sommigen zeggen dat het onwaarschijnlijk is dat Canada uit de vijf ogen kan worden opgestart.
De stroom23:05Zou de VS Canada uit het Five Eyes Spy -netwerk kunnen duwen?
Het Witte Huis heeft berichten ontkend dat de VS Canada uit de vijf ogen proberen uit te werpen, het spionagetwerk dat beide landen delen met het VK, Australië en Nieuw -Zeeland. We kijken naar de cruciale rol die de VS speelt in de wereldwijde intelligentie en of het nog steeds een betrouwbare partner is.
Voormalig CSIS -analist Jessica Davis zei dat het delen van Intel met de vijf ogen meestal wordt aangedreven door “interesses en operationele beurzen”, waarbij de VS en Canada een sterker overlappende zorgen over bepaalde kwesties hebben, zoals gemeenschappelijke bedreigingen aan de grens.
“De Verenigde Staten kunnen ons niet echt schoppen”, vertelde ze tegen CBC Radio’s De stroom Vorige maand merkte op dat dit schadelijk zou zijn voor de bredere groep.
Hoewel Gurski het erover eens is dat er “geen mechanisme” is om een partner van vijf ogen te verwijderen, erkent hij dat als Canada de toegang verloor, “we die leemte op de een of andere manier zouden moeten invullen.”
Doen onze bondgenoten dit?
Ja, en zoals Gurski aangeeft, is Canada het enige lid van de vijf ogen zonder een menselijke buitenlandse intelligentie-dienst.
De Secret Intelligence Service van het Verenigd Koninkrijk, ook bekend als MI6, werkt al meer dan een eeuw.
In de Verenigde Staten ontstond het Central Intelligence Agency na de Tweede Wereldoorlog.
Down Under, is de Australian Secret Intelligence Service (ASIS) sinds 1952 “Australië en zijn manier van leven beschermen”. De Nieuw -Zeelandse Security Intelligence Service (NZSIS), die zowel een nationale veiligheids- als buitenlandse inlichtingenrol heeft, werd enkele jaren later opgericht.
Zowel Duitsland als Frankrijk hebben hun eigen buitenlandse inlichtingendiensten, terwijl de Europese Unie is aangespoord om zichzelf te creëren.
Is dit idee eerder opgevallen?
Ja, maar het heeft nooit wortel geschoten.
“Dit is een probleem dat om de 10 jaar opkomt”, zei Carvin.
De conservatieven stelden bijvoorbeeld voor het ontwikkelen van een dergelijke service als onderdeel van hun verkiezingsplatform in 2006.
Maar het voorgestelde Canadian Foreign Intelligence Agency is nooit geworden nadat ze die verkiezing hadden gewonnen en Stephen Harper premier werden, noch tijdens de daaropvolgende twee mandaten van zijn partij.
Een dergelijke dienst is ook niet ontwikkeld onder voormalig premier Justin Trudeau. In 2023 zei zijn toenmalige nationale beveiligingsadviseur Jody Thomas dat het destijds “niet op de beleidsagenda” stond.
Zou dit niet moeilijk zijn om te doen?
Het zou waarschijnlijk jaren duren om te bestaan, gezien de taken om er een wettelijk kader voor op te zetten, een organisatie helemaal opnieuw op te bouwen en de spionnen te trainen die zouden dienen.
In 2006 schatte voormalig CSIS -directeur Reid Morden dat het ongeveer 10 jaar zou duren om voldoende personeel te laten trainen om aan de behoeften van een dergelijke dienst te voldoen. En hij plaatste het prijskaartje op dat moment in de buurt van $ 200 miljoen.
Gurski en Carvin zijn het erover eens dat het niet snel zou gebeuren.
“Een helemaal opnieuw maken is gewoon een niet-starter,” zei Gurski, “omdat het zo lang zou duren” om te bereiken.
Zijn er andere opties?
Gurski zegt dat hij dat denkt – en voor hem breidt het antwoord het bereik van CSIS uit naar de grenzen van Canada via wetgeving.
Het zou ook betekenen dat CSIS een organisatie zou veranderen die zowel buitenlandse als veiligheidsintelligentie zou doen. Gurski wijst erop dat er andere organisaties op de wereld zijn die beide doen, waarbij de NZSIS van Nieuw -Zeeland een voorbeeld is. Nederland heeft ook een dubbele service.
CSIS zou als gevolg daarvan meer middelen nodig hebben, zegt hij.
Carvin zegt op dezelfde manier dat hij gelooft dat Canada meer kan doen met de tools die het nu heeft.
Is er politieke wil?
CBC News vroeg vijf grote politieke partijen of zij Canada zouden steunen die zijn eigen menselijke buitenlandse intelligence-dienst zou ontwikkelen.
De blok Québécois zei dat het concept het waard is om te studeren, hoewel het niet zou kunnen zeggen of een dergelijke stap nodig zou zijn. Het suggereerde dat Canada zou kunnen kijken naar het verdiepen van zijn partnerschappen met Frankrijk en andere bondgenoten die geen deel uitmaken van de vijf ogen.
De partij bracht ook op het punt dat spionage verschillende risico’s met zich meebrengt, waaronder schadelijke relaties met andere landen.
Co-leider van Green Party Elizabeth May zei dat de partij niet ondersteunt bij het lanceren van een nieuwe service en zegt dat ons “bestaande inlichtingenverzamelingsapparatuur” en onze diplomatieke banden voldoende zijn. Maar de partij zegt dat het van cruciaal belang is om het Five Eyes -partnerschap te handhaven “ondanks de recente bedreigingen van de Amerikaanse president.”
NDP -woordvoerder Anne McGrath zei dat Canada “de tools moet hebben die het nodig heeft om onszelf te verdedigen”, die steun uitgesproken voor het werk dat CSIS vandaag doet.
“CSI’s en zijn mandaat zijn aanwezig om Canadezen te beschermen tegen internationale bedreigingen, waaronder buitenlandse inmenging in onze democratie,” zei McGrath in een verklaring. “Nieuwe Democraten ondersteunen ook een sterkere buitenlandse dienst, die de verbindingen en het bewustzijn van Canada met problemen over de hele wereld zal opbouwen.”
De conservatieve partij heeft niet gereageerd op e-mailen over de kwestie van een menselijke buitenlandse intelligence-service.
De liberalen hebben ook geen commentaar teruggegeven, hoewel liberale leider Mark Carney onlangs zei: “We moeten uitkijken voor onszelf”, te midden van de veranderende veiligheidsprioriteiten van de aangrenzende VS.
