President Trump heeft zijn intentie duidelijk gemaakt om de regerende wereldwijde economische orde te breken. En in 100 dagen heeft hij opmerkelijke vooruitgang geboekt bij het bereiken van dat doel.
De heer Trump heeft een handelsoorlog uitgelokt, verdragen verdragen en suggereerde dat Washington Europa misschien niet zou verdedigen. Hij ontmantelt ook de overheidsinfrastructuur die de knowhow en ervaring heeft geboden.
De veranderingen zijn diep geweest. Maar de wereld is nog steeds karnen. Midterm verkiezingen in twee jaar kunnen de Republikeinse meerderheid in het Congres uithollen. En het bewind van de heer Trump is grondwettelijk verplicht om in vier jaar te eindigen. Kan de volgende president binnenkomen en ongedaan maken wat de Trump -regering heeft gedaan?
Zoals kardinaal Michael Czerny, een nauwe assistent tegen paus Franciscus, zei over de katholieke kerk: “Er is niets dat we meer dan 2000 jaar hebben gedaan dat niet kon worden teruggedraaid.”
Hetzelfde kan gezegd worden van wereldwijde geopolitiek. Maar zelfs in dit vroege stadium zijn historici en politieke wetenschappers het erover eens dat op sommige cruciale tellingen de veranderingen die door de heer Trump zijn veroorzaakt, moeilijk kunnen worden omgekeerd.
Net als de erosie van vertrouwen in de Verenigde Staten, een bron die generaties nodig heeft om te bouwen.
“De Maga -basis en JD Vance zullen nog steeds al lang na Trump zijn verdwenen,” zei Ian Goldin, professor globalisering en ontwikkeling aan de Universiteit van Oxford. Het maakt niet uit wie het Witte Huis bezet, de voorwaarden die de beweging ‘Make America Great Again’ voortbrachten – de ongelijkheid en economische onzekerheid verbreden – blijven. Voor de rest van de wereld is er nog steeds een zorg, zei hij, dat er in de toekomst ‘nog een Trump kan zijn’.
Als gevolg hiervan werken bondgenoten aan het staken van handelspartnerschappen en het opbouwen van beveiligingsallianties die de Verenigde Staten uitsluiten. De Europese Unie en Zuid -Amerikaanse landen hebben onlangs een van ’s werelds grootste handelszones opgericht.
De Canadese premier, Mark Carney, heeft onlangs voorgesteld om nieuwe transportnetwerken te bouwen om de toegang tot wereldwijde markten buiten de Verenigde Staten te vergemakkelijken. Canada onderhandelt ook om deel te nemen aan de militaire opbouw van Europa om zijn afhankelijkheid van de Verenigde Staten te verminderen, terwijl Groot -Brittannië en de Europese Unie werken om een verdedigingspact af te ronden.
“De wereld gaat verder,” zei de heer Goldin. Supply Chains worden herschikt, nieuwe partnerschappen zullen worden geslagen en buitenlandse studenten, onderzoekers en technisch talent zullen andere plaatsen vinden om te migreren. “De VS gaan niet snel zijn economische positie herstellen,” zei hij.
“En het zijn niet alleen de Verenigde Staten die nu zo anders zijn,” voegde hij eraan toe. De heer Trump moedigt autocratische leiders over de hele wereld aan, die het op regels gebaseerde systeem verder weggaat.
Ten tweede versterkt de minachting van de heer Trump voor internationale instellingen alleen de invloed van China, het belangrijkste doelwit van zijn pogingen om economische druk te gebruiken.
De administratie creëert ‘enorme momenten van kansen voor Xi Jinping en China’, zei Orville Schell, directeur van het Center on US-China-betrekkingen in de Asia Society in New York.
De topleider van China, Xi Jinping, probeert de protectionistische wending van de heer Trump en chaotische beleidsomkeringen te exploiteren om Beijing beter te positioneren als de verdediger van vrijhandel en de nieuwe leider van het wereldwijde handelssysteem.
Het argument van de heer Xi resoneert met name onder vele opkomende economieën in Latijns -Amerika, Azië en Afrika.
Afrika is een goed voorbeeld. De heer Trump heeft het Amerikaanse agentschap voor internationale ontwikkeling uitgehaald, die voedsel en gezondheidszorg op de armste ter wereld heeft gebracht. En het reorganisatieplan voor het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft voorgesteld om bijna alle diplomatieke missies op het continent te elimineren.
Ter vergelijking: China heeft al diep geïnvesteerd in Afrika als onderdeel van zijn Belt and Road Initiative, en zijn drang om meer van de kritieke mineralen van het continent te beheersen. De terugtrekking van Washington creëert een stroomvacuüm waarmee China zijn positie kan verstevigen en meer controle over mijnbouwrechten kan krijgen, zeiden analisten.
De vijandigheid van de heer Trump tegen bondgenoten kan de overheidsinspanningen de afgelopen jaren ook ondermijnen om geavanceerde technologie uit de handen van China te houden. Die voorheen nauwe relaties waren cruciaal om Nederland en Japan te overtuigen om de export van geavanceerde halfgeleiderapparatuur naar China te stoppen.
Antony Hopkins, een geschiedenisprofessor aan de Cambridge University, voegde eraan toe dat de heer Trump de belangrijke rol vergeet die China speelt als een internationale investeerder en koper van de Amerikaanse schuld. Als het vermogen van China om toegang te krijgen tot de grote consumentenmarkt van Amerika ernstig wordt ingeperkt, “u bent de mogelijkheid om het vermogen van China te beschadigen om te investeren in Amerikaanse schatkistobligaties, en als u dat doet, schiet u jezelf in de voet.”
Een andere regio gevangen tussen de Verenigde Staten en China is Zuidoost -Azië. Maar zoals de heer Trump dreigde en vervolgens tot begin juli pauzeerde, heeft China potentieel verwoestende tarieven voor de exportgerichte economieën van landen zoals Vietnam, Bangladesh en Indonesië, China de gelegenheid gekregen om de banden te versterken.
Ten slotte riskeert de uitzetting van het onderzoek en gegevensverzameling van de federale overheid het risico dat de wetenschappelijke excellentie en concurrentievoordeel van Amerika ondermijnt. Volgens het National Center for Science and Engineering Statistics financiert de federale overheid ongeveer 40 procent van het langetermijnbasisonderzoek dat de technologische en wetenschappelijke doorbraken van het land ten grondslag ligt.
De administratie snijdt miljarden dollars aan subsidies aan universiteiten, wetenschappers en onderzoekers, ondermijnt werk over onderwerpen zoals milieugevaren, ziektebestrijding, klimaat- en schone energieprogramma’s, computerverwerking, landbouw, verdediging en kunstmatige intelligentie. Het heeft financiering voor het cybersecurity -werk verlaagd dat het power -raster, pijpleidingen en telecommunicatie beschermt. Duizenden veteraan- en opkomende experts zijn ontslagen.
Instellingen maken zich zorgen over een braindrain terwijl Amerikaanse en buitenlandse onderzoekers zich elders keren voor subsidies, banen en academische vrijheid.
Het zou ook niet gemakkelijk zijn om de netwerken van mensen, hulp, informatie en logistieke knowhow in agentschappen die zijn ontbonden of leeggemaakt snel reconstitueren.
“Dit is een revolutie die zich toelegt op het vernietigen van niet alleen beleid, maar ook instellingen,” zei de heer Schell in de Asia Society. Zelfs als de Democraten de macht zouden herwinnen, is het niet duidelijk: “Er zal een structuur zijn om nieuw leven in te blazen of dat deze moeilijk moet worden herbouwd.”
Soms dient een kenmerkende gebeurtenis zoals de val van de Berlijnse muur in 1989 als een eindpunt voor een tijdperk. Maar het is niet noodzakelijkerwijs altijd in realtime duidelijk als stress op een systeem zo extreem is dat het niet kan terugkomen.
Veel mensen dachten dat de “Nixon Shock” zo’n pauze vertegenwoordigde, zei David Ekbladh, een geschiedenisprofessor aan de Tufts University. In 1971 beëindigde president Richard M. Nixon het systeem van vaste wisselkoersen en verbroken de waarde van de Amerikaanse dollar van goud.
De auteur William Griider noemde het de “precieze datum waarop Amerika’s unieke dominantie” van de wereldeconomie eindigde. Chaos omhulde wereldwijde markten en de bondgenoten van Amerika maakte zich zorgen dat de unilaterale beslissing van de president het naoorlogse coöperatieve systeem ondermijnde. Toch werd de grotere economische orde gehouden.
“Het spel veranderde, maar het was geen revolutie”, zei de heer Ekbladh. Onderhandelingen naar open markten bleven doorgaan, de allianties van Amerika bleven intact en de groep van 10 onderhandelde over een nieuwe regeling. Internationaal respect voor de rechtsstaat die heerste en de Verenigde Staten werd nog steeds universeel gezien als de leider van de vrije wereld.
De vraag voor de Verenigde Staten is nu hoe diep ondersteuning is voor het systeem dat was, zei de heer Ekbladh. Deze stromingen van diepe ontevredenheid met de wereldeconomie zijn al lang op de bubberen, en veel mensen stemden op de heer Trump vanwege zijn belofte om het systeem te verhogen. “Wil het Amerikaanse volk dat dit verdwijnt?”
