De Zuid-Afrikanen werden zwaar geslagen met 2-0, maar de schok leek Markram weer te laten gaan. Zijn rendementen zijn sindsdien stevig in plaats van spectaculair, en hij slaagde er niet in de eerste van Mitchell Starc te overleven op de eerste dag. Maar zijn combinatie van macht en geluidstechniek maakte hem altijd tot de meest bedreigende leden van de kant van Temba Bavuma, gegeven een kans.
Het raam werd geopend voor Markram toen de top zes van Australië niet het beste uit een eerste innings leiding haalden op dag twee. Door naar 7-73 te glijden, zorgde het team van Cummins ervoor dat ze Zuid-Afrika niet uit de wedstrijd konden slaan, zelfs als Starc, Alex Carey en Josh Hazlewood ervoor zorgden dat de achtervolging aanzienlijk zou zijn.
Laden
In feite vereiste een doelwit van 282 Zuid -Afrika om meer runs te maken in een innings dan ze in een van hun afgelopen zeven tegen Australië hadden gedaan. De laatste keer dat ze waren gepasseerd dat Mark – de laatste wedstrijd van de 2018 -serie – ook de laatste keer was dat Markram ze speelde.
Maar de toonhoogtes van de Heer die deze zomer te zien zijn, hebben de neiging aangetoond om merkbaar vriendelijker te worden voor het slaan vanaf rond dag drie, wat resulteert in goede tijdingen voor teams die in de vierde innings achtervolgen. Bowling op opeenvolgende dagen kan ook de neiging hebben om de voorsprong van Australië in tempo te verdoven.
Zonder naadbeweging te worden aangeboden en ook moeilijker te vinden, kon Markram een eenvoudig spel spelen tegen dezelfde vier bowlers die hij in 2018 zo vakkundig had behandeld. In sommige opzichten waren de omstandigheden van de Heer een herhaling geworden van de soorten toonhoogtes die een zeer andere stijl van test cricket op dat moment aanmaakten, toen droge omstandigheden de steeds meer cavalier -zoekopdracht voor reverse swing brachten.
Afgezien van een scherpe uitstraling van de kinderopvangfoetstalen voor Nathan Lyon, was er niet veel in de weg van variatie voor Cummins en Company om te gebruiken, en Markram was niet in de stemming om fouten te maken in het gezelschap van zijn kapitein Bavuma.
Aiden Markram met zijn kapitein Temba Bavuma.Credit: Getty -afbeeldingen
De ziekmakende vingerblessure van Steve Smith door een moeilijke gemiste vangst was een grote klap voor de Australiërs, zowel hier als voorafgaand aan de West -Indië -tour. Cummins verloor misschien zijn beste catcher, en zeker zijn meest voorkomende bron van tactische ideeën.
Het was ook een zeldzame kans aangeboden door een van beide beslag. Bavuma’s volgende kwam niet totdat het partnerschap meer dan 100 waard was, omdat vervanger Sam Konstas niet in staat was om op een bovenste sweep voor de heuvelstandaard te vergrendelen.
Bavuma (64 niet uit) werd hobbelde door een hamstringstam, maar liet de verwonding zijn oordeel niet beïnvloeden. En afgezien van een gewurgde LBW -aantrekkingskracht van Josh Hazlewood, was Markram min of meer onbegaanbaar, met behendige handen om regelmatige hiaten te vinden in de steeds speculatieve veldplaatsingen van Cummins.
Laden
“Het was een behoorlijk goedaardige wicket en de omstandigheden hielpen de bal niet, maar dat partnerschap was uitzonderlijk”, zei Australische assistent -coach Dan Vettori, die geen illusies had over de kansen op een ineenstorting op dag vier. “Met de aard van waar de bal is, en het oppervlak, is het een moeilijke taak.”
Voor een Australische kant die al geruime tijd tekenen van batting-daling heeft getoond, was dit een ontnuchterende les in het maken van testwedstrijd die zowel verstandig als proactief was. Tegen het einde was de eerste overwinning van Zuid -Afrika in een grote wereldwijde cricketfinale slechts 69 runs weg.
Had Australië erin geslaagd om hun weg naar de overwinning te brengen, kunnen veel van de vragen rond de batting -bestelling zijn afgestompt door de afterglow van een winnend team. Zoals het is, heeft Markram niet alleen zijn eigen naam in lichten gezet, maar een figuratieve ondervragingslamp op een top zes nu geschoren van Smith, de beste uitvoerder. Cummins zal daarover moeten praten.
