Slechts enkele dagen na het pausdom van Leo XIV is de nieuwe paus begonnen zijn visie op te stellen voor hoe hij de katholieke kerk zal leiden.
Net als zijn voorganger is hij van plan de armen en de gemarginaliseerde te omarmen. Hij wil de inspanningen van Francis voortzetten om de deuren van het Vaticaan open te gooien en naar vele stemmen buiten de kerkhiërarchie te luisteren. En in een duidelijk teken dat dit een paus is die scherp is afgestemd op de grootste tests van de moderniteit, zei hij dat de kerk de uitdaging zou aangaan die kunstmatige intelligentie zal vormen voor ‘menselijke waardigheid, gerechtigheid en arbeid’.
Als de leider van bijna 1,4 miljard volgers, een bevolking die gelijk is aan de omvang van China of India, zijn de woorden van paus Leo belangrijk voor bijna één op de zes mensen ter wereld. Hij heeft ook een krachtige wereldwijde preekstoel, dus de kwesties waarop hij zich kiest om zich te concentreren, kunnen ver voorbij de katholieke broeders resoneren.
Francis’s energie, charisma en mededogen herinnerden niet alleen katholieken, maar ook die van andere religies en in seculiere kringen dat een paus een publieke stem kan zijn in het ethische leven.
Francis nam de mantel van de armen en migranten op, evenals de dringende behoefte om te reageren op klimaatverandering. Hij was een man van krachtige gebaren, zoals het maken van zijn eerste officiële reis naar Lampedusa, het kleine Middellandse Zee -eiland waar duizenden wanhopige asielzoekers en migranten in Europa wilden binnenkomen, of gevangenissen bezochten om de voeten van gevangenen te kussen. Vlak voordat hij in februari in het ziekenhuis werd opgenomen, nam hij het massale deportatiebeleid van president Trump op zich en noemde ze een schending van de “waardigheid van veel mannen en vrouwen, en van hele families.”
Leo neemt het pausdom over op een tumultueuze tijd in wereldwijde zaken. Oorlogen worden gevochten op verschillende fronten, de politieke sfeer in veel landen is gepolariseerd, economische ongelijkheid stijgt en mensen worstelen om basis menselijke verbindingen te maken door een zee van desinformatie en afleiding op sociale media.
“We zijn in een moment dat de morele krachten van de wereld en religieuze krachten van de wereld een diepe verantwoordelijkheid hebben om te zeggen dat het niet zo hoeft te zijn,” zei de eerwaarde Dr. William J. Barber II, een protestantse minister en oprichter van het Centre for Public Theology and Public Policy at Yale Divinity School.
Elke paus gebruikt zijn wereldwijde platform om bepaalde problemen te benadrukken. Johannes Paulus II speelde een belangrijke rol in de ineenstorting van Sovjet en het Europees communisme en plantte de zaden van de Solidarity Labour -beweging in Polen toen hij zijn eerste bezoek bracht als paus naar zijn thuisland. Miljoenen mensen kwamen hem horen spreken en handelden onafhankelijk van de communistische regering, die hen aanmoedigde om te protesteren tegen hun autoritaire leiders.
Benedictus XVI, een conservatieve geleerde die de kerk terug probeerde terug te keren naar de basisdoctrine, kwam naar voren als een criticus van de Amerikaanse oorlog in Irak en een kampioen van milieubescherming.
Pausen vertegenwoordigen niet altijd morele rechtvaardigheid. In het meest opvallende voorbeeld is de geloofwaardigheid van de katholieke kerk ernstig ondermijnd door een wijdverbreide crisis op het gebied van seksueel misbruik waarvan overlevenden en critici hebben gezegd dat meerdere pontiffs verkeerd zijn behandeld.
Geleerden debatteren nog steeds of Pius XII, de paus tijdens de Tweede Wereldoorlog, op de hoogte waren van de Holocaust en Hitler niet confronteerden, of publiekelijk stil bleven omdat hij stiekem regelde voor – of op zijn minst toestaan - lokale katholieken om Joden te redden van de nazi’s.
De wereldwijde erkenning van de paus stelt hem in staat om met een enkelvoudige kracht te spreken. Als een figuur die nationale belangen overstijgt, kan hij politieke leiders duwen om voor het collectieve goed te handelen.
Francis schreef bijvoorbeeld in 2015 de eerste pauselijke encycliek die zich op het milieu concentreerde en beschreef de klimaatverandering als een bedreiging waarvan de grootste gevolgen vielen op de schouders van de armen. Datzelfde jaar ondertekenden 195 landen een mijlpaalovereenkomst in Parijs en ten minste 10 wereldleiders noemden de woorden van de paus tijdens adressen tot de klimaatconferentie van de Verenigde Naties.
De invloed van een paus heeft echter zijn grenzen, onderworpen aan de kwikverschuivingen van internationale politiek, culturele gevechten en macro -economische onrust. En een van de meest fundamentele principes van het katholicisme – om te pleiten voor vrede – is vaak het moeilijkste doel om te bereiken.
Francis zei dat hij op een “geheime missie” was om de oorlog tussen Rusland en Oekraïne te stoppen, op zijn handen en knieën te gaan zitten om de voeten van de strijdende leiders van de regering van Zuid -Sudan en haar oppositie en haar oppositie te kussen en, in zijn laatste paasrede voordat hij stierf, expliciete oproepen voor vrede in Oekraïne en Gaza, die Leo Echoed op zondag opnieuw.
Als slechts één stem op het wereldtoneel hangt het vermogen van een paus om verandering te orkestreren af van de wereldwijde politieke context. Francis werd paus in een tijd dat er natuurlijke bondgenoten waren zoals voormalig president Barack Obama in de Verenigde Staten en voormalig kanselier Angela Merkel in Duitsland die zijn immigrantenvriendelijke boodschap steunde. Tegen de tijd dat Francis stierf, was de wereld overgegaan naar een meer recht leunende bevel, met president Trump in de Verenigde Staten, Viktor Orban in Hongarije en Giorgia Meloni in Italië.
Paus Franciscus “miste de Zeitgeist dat migrantenkwesties ingewikkelder zijn en er afwegingen zijn”, zei Miles Pattenden, een historicus bij Oxford, die de katholieke kerk bestudeert. Als de nieuwe paus eraan toevoegt: “Ga door en blijft maar zeggen wat Francis deed, hij wordt steeds marginaler.”
Op sommigen Kwesties in de cultuuroorlog, activisten aan beide kanten kunnen proberen de nieuwe paus als hun eigen te claimen. Liberalen zullen zijn belangenbehartiging omarmen namens de onderdrukt. Conservatieven zullen Leo aansporen zich te houden aan de huidige katholieke doctrine over kwesties als homohuwelijk.
In de Verenigde Staten, waar de nieuwe paus werd geboren en opgevoed, zal enige hoop dat Leo de rol van Francis als contra-gewicht voor de anti-immigrantenagenda van president Trump zal voortzetten. “Met het religieuze recht in de VS met een soort van gevangen genomen religie en beweert dat hun geloof hun politieke opvattingen steunt, een paus uit de VS hebben” die een deel van de uitspraken van Trump zou kunnen uitdagen “is belangrijk”, zei Kaira Jewel Lingo, een boeddhistische auteur en Dharma -leraar in Upstate New York.
Het is veel te vroeg om te weten hoe paus Leo zijn stem buiten de kerk zal uitoefenen. Religieuze leiders waarschuwen tegen het schoenvaren van hem in nette politieke kaders.
Mensen hebben de neiging om hun verlangen naar de paus te projecteren om voor hun team te spelen en te vragen “is hij pro-Trump of is hij tegen Trump, alsof Trump het enige is dat ertoe doet in de wereld,” zei Graham Tomlin, de directeur van het Centre for Cultural Witness en een voormalige bisschop van Kensington in de Anglicaanse kerk. “Maar eigenlijk mist de links-rechts polariteit gewoon alle echt interessante dingen over religie.”
Veel kiesdistricten willen dat de paus spreekt voor hun huisdieroorzaken, maar hij kan ook spreken tot een verlangen naar basis fatsoen en acceptatie, over religie.
“Als wat hij zegt en waar hij voor staat, is het eren van alle verschillende mensen op aarde, het is een persoon aan macht met zoveel invloed die die dingen kan zeggen,” zei Samantha Berman, 31, die joods en oorspronkelijk uit Connecticut is maar momenteel kunst in Rome onderwijst.
Dat alleen al, zei ze, kan “zoveel mensen laten zien, gehoord, geliefd.”
Josephine de la Bruyère en Elisabetta Povoledo heeft bijgedragen aan rapportage van Rome.
