Toen Donald J. Trump voorstander was van het idee van een dekentarief van 10 procent tijdens de campagne, waren veel mensen, of ze nu voor of tegen, verbaasd waren over hoe radicaal het idee was.
Alarmen klonken over hogere inflatie, verloren banen, langzamere groei of recessie. Het vooruitzicht leek zo bizar dat de meeste economen en Wall Street -analisten die de mogelijkheden uitgamen, de neiging hadden om een tarief van 10 procent te behandelen, simpelweg als een onderhandelingstool.
Nu, na een snelvuurreeks van aankondigingen uit het Witte Huis die beloofde, opgelegd, omgekeerd, vertraagd, verlaagde en verhoogde tarieven, ziet de 10 procent-oplossing eruit als de meest gematigde keuze in plaats van de meest revolutionaire, vooral nu een roodgloeiende handelsoorlog tussen China en de Verenigde Staten branden.
Toch hebben 10 procent tarieven hun angel niet verloren.
Op dat niveau bereikten universele tarieven nog steeds meer dan 10 keer zoveel import als die van de eerste termijn van de heer Trump, en zijn ze aanzienlijk hoger en breder dan alles wat de Verenigde Staten in meer dan 90 jaar hebben geprobeerd.
Het tarief is ‘vrij extreem’, zei Carsten Brzeski, Chief Eurozone Economist bij Ing, een Nederlandse bank. “Het brengt ons nog steeds terug naar de niveaus die voor het laatst worden gezien in de jaren dertig.”
Naast maatregelen op China, heeft de heer Trump op 9 april een lange lijst met straffende belastingen aangedreven – inclusief een vast tarief van 10 procent – op 9 april.
“Voor de Amerikaanse klant betekent dit dat alles duurder wordt,” zei de heer Brzeski.
Onderzoekers hebben eerder geschat dat een tarief van 10 procent het gemiddelde Amerikaanse huishouden $ 1.700 tot $ 2.350 meer per jaar zou kosten.
Overschakelen naar bijvoorbeeld een goedkoper Amerikaans mosterdmerk in plaats van een Franse kan een shopper minder besparen dan gehoopt. Wanneer tarieven op een buitenlands goed stijgen, kunnen binnenlandse fabrikanten van de gelegenheid gebruik maken om hun eigen prijzen te verhogen, hebben economen ontdekt.
Neil Shearing, groepshoofdconoom bij Capital Economics, zei dat zijn team zijn vooruitzichten herwerkte op de dag na de verkiezing van de heer Trump, ervan uitgaande dat er een tarief van 10 procent zou zijn, evenals hogere belastingen op de import van Chinees en auto.
“Het was extreem, maar het was niet ongeloofwaardig,” zei de heer Shearing. De inflatie zou stijgen en de output zou dalen, maar de revisie voorspelde niet dat de Verenigde Staten in een recessie zouden duiken.
Toch werden de veronderstellingen over tariefniveaus op dat moment als radicaal beschouwd. “Ik heb twee en een halve maand doorgebracht met het praten met klanten die zeiden:” Je kunt niet serieus denken dat dit gaat gebeuren “, zei de heer Shearing.
Tegenwoordig, met tariefbeleid dat dreigt de wereldeconomie te verhogen, zou een dergelijk rapport worden begroet met verlichting.
Economen en beleidsmakers wrijven nog steeds hun ogen af dat een Amerikaanse president de wereld in zijn eentje in zo’n economische onrust heeft gegooid en vervolgens werd gevierd.
Consumenten- en zakelijk vertrouwen is gedaald. Onzekerheid is verlammende aankopen, van een nieuw huis of auto tot een nieuwe fabriek. Beleggers hebben hun gebrek aan vertrouwen in de Amerikaanse economie aangegeven door Treasury Bonds te verkopen, de traditionele haven wanneer de vooruitzichten donkerder worden.
Natuurlijk is het conflict tussen de Verenigde Staten, ’s werelds grootste consument, en China,’ s werelds grootste fabrikant, andere maatregelen te overschaduwen. Washington en Beijing hebben elkaar getroffen met drievoudige cijfers, samen met een reeks andere handelsbeperkingen op kritieke items zoals zeldzame aardmineralen, magneten en halfgeleiders.
De heer Trump heeft gesproken over aanvullende tarieven voor chips en geneesmiddelen, terwijl China en landen overwegen hoe wraak te nemen.
Het totale pakket van tarieven tot nu toe kan ertoe leiden dat de wereldhandel dit jaar 5 procent daalt, volgens een schatting van Oxford Economics op maandag. Dat is vergelijkbaar met wat er gebeurde toen de pandemie verlamde handel in 2020, of de wereld in 1975 in een recessie zakte.
Een dergelijke daling van de handel zou miljarden dollars aan goederen en diensten wegnemen die de wereld produceert, en de verwachte verwachte groei met 1 procent, zei Oxford.
China en de Verenigde Staten stimuleren een groot deel van de wereldeconomie. Als hun fortuin lijdt, doen de rest van de wereld dat ook, met name arme en opkomende economieën, die minder vraag zullen vinden naar hun eigen goederen en diensten.
Afrikaanse landen bijvoorbeeld handelen niet veel met de Verenigde Staten, maar ze verkopen wel belangrijke grondstoffen zoals olie en koper. Die prijzen dalen naarmate de angst voor een wereldwijde recessie groeit. En dat betekent dat een olie-exporterend land als Nigeria waarschijnlijk minder geld zal verdienen, die de overheidsbudgetten verder zal knijpen en zijn vermogen om schulden terug te betalen belemmert.
Veel van de verwachte economische schade had kunnen worden vermeden als de tarieven niet op zo’n chaotische manier waren uitgerold. Als er dit jaar een recessie in de Verenigde Staten is, zei de heer Shearing of Capital Economics, die gebroedelde levering zou kunnen zijn wat het over de lijn heeft geduwd.
Credits voor de videobeelden: Benoit Tessier/Reuters; Erik S. Lesser/EPA, via Shutterstock; Scott Olson en Justin Sullivan/Getty -afbeeldingen; Jim Watson/AFP, via Getty Images; Bryan Anselm, Lianne Milton en Karsten Moran voor de New York Times
