Tokyo – Het duurde slechts drie innings. Het omvatte een totaal van 56 worpen. Het eindigde amper een uur nadat het voor het eerst begon.
Maar was het ooit één show van een show.
Woensdagavond zijn Major League Baseball-debuut maken, voor zijn thuisland in een uitverkochte Tokyo Dome en onder enorme druk die was gebouwd sinds zijn ondertekening van het midden van de januari, liep Roki Sasaki’s eerste Dodgers start het volledige gamma van emoties en omvatte het soort wendingen dat waarschijnlijk zijn rookie MLB-seizoen zal definiëren.
Er waren adembenemende dingen-waaronder vier opeenvolgende 100 km / u fastballs om de nacht te beginnen, een vlaag van kenmerkende splitters die leek te breken in onvoorspelbare richtingen telkens wanneer ze werden losgelaten uit zijn rechter midden- en indexvingers, en zelfs een paar swing-and-miss sliders die effectief aanvulden op zijn andere twee primaire pitches.
Er was ook wild inconsistent commando – waardoor hij vijf van de 14 slagmensen liep waarmee hij ’s nachts tegenkwam, de slagzone op meer dan 55% van zijn totale toonhoogtes miste en een groot deel van zijn nacht doorbrengt met constante stress.
Er waren hoogtepuntenmomenten-zoals toen hij Seiya Suzuki wegblies voor zijn eerste carrière-strikeout en de honken gestrand in de derde op back-to-back punchouts van Michael Busch en Matt Shaw.
En toen waren er verwachte voorbeelden van groeipijnen-van het onvermogen van Sasaki om het lopende spel te vertragen, tot de free pass die hij had uitgegeven aan Kyle Tucker die resulteerde in zijn enige toegestane run.
Welkom bij de Roki Sasaki-ervaring, een die de 23-jarige rechtshandige een van de meest interessante spelers zou moeten maken om te bekijken in het Dodgers-team van dit jaar, zo niet alle honkbal.
Op elk gegeven veld kan het Japanse fenomeen verblinden met zijn talent en domineren met zijn pure atletische vaardigheden. Op een bepaalde nacht kan hij hele line-ups met grote league er dwaas op het bord uit laten zien.
Toch kan hij op elk willekeurig moment ook zijn ritme verliezen, de bal overal behalve de slagzone, en chaos voor zichzelf en zijn Dodgers -team maken.
Roki Sasaki schreeuwt nadat hij de Matt Shaw van de Cubs had geslagen om de derde inning te beëindigen en aan een honken beladen jam te ontsnappen.
(Robert Gauthier / Los Angeles Times)
Riemen vast. Omdat wanneer Sasaki gooit, het bijna zeker must-see tv is.
“Als je jeugd en talent krijgt, wat Roki is, wat dat introduceert is variantie,” zei manager Dave Roberts. “Dus er zullen een aantal echt hoge hoogtepunten zijn, en dan zijn enkele dingen die je gewoon niet weet die gaan gebeuren, vanwege zijn onervarenheid.”
Het goede nieuws voor de Dodgers: de onervarenheid van Sasaki heeft het debuut van woensdag niet ontspoord, waarbij de werper net genoeg problemen werkte om een drie-run lijn met drie inning te behouden in de 6-3 Tokyo-serie-sweeping van de Dodgers ‘6-3 Tokyo-sweeping.
In de eerste inning was Sasaki onberispelijk. Hij stak het radarpistool op met fastballs van 100, 100, 100 en vervolgens 101 mph om de nacht te beginnen. Hij pompte 99-mph hitte langs Suzuki om zijn eerste carrière K. te registreren. Hij trok de zijkant in orde terwijl een geboeid Japanse menigte in applaus brulde.
Van daaruit kwam er echter weinig gemakkelijk.
Sasaki verloor fastball na Fastball aan zijn armzijde in de tweede inning, en gaf wandelingen naar Michael Busch en Dansby Swanson voordat hij een uitstel kreeg van het line-out dubbele spel van Pete Crow-Armstrong. Hij begon de bal opnieuw te spuiten in de derde, na de one-out single van Jon Berti-de enige hit Sasaki toegestaan in zijn uitje-met drie rechte wandelingen om in een run te forceren.
Op dat moment hadden de Dodgers nog steeds een 3-1 kussen, dankzij een twee-run rally in de tweede inning Rally en Solo Home Run van Tommy Edman in de derde. Ze zouden later in het spel meer verzekering toevoegen op een twee-run thuisrun van Kiké Hernández in de vierde en tot het rauwe genot van de Tokyo Dome-menigte, een Shohei Ohtani Solo Blast in de vijfde.
Maar op dit moment, met Sasaki schijnbaar aan de touwen, kreeg Roberts zijn bullpen actief terwijl hij staarde naar de heuvel met een contemplatieve blik.
-
Delen via
Het voelde alsof, met Sasaki’s pitch -telling snel klimmen, hij waarschijnlijk tot zijn laatste paar slagmensen was.
Toen, in de meest veelzeggende volgorde van de nacht, sloeg hij beide uit om het gevaar te doven-drie buitenste fastballs te spotten om Busch naar beneden te zitten, voordat hij een paar schuifregelaars naar Shaw belde die hij hulpeloos door zwaaide-en zijn debuut beëindigde met een diepe zucht van reliëf.
