Pakistan daarentegen is al twee decennia verstrikt in economische, politieke en veiligheidscrises. Eén instelling daar regeert Supreme: een krachtig leger dat de besluitvorming domineert en een zeer belangrijke conventionele en nucleaire militaire capaciteit heeft. Hoewel belegerd, is Pakistan, met zijn eigen ambities om een regionale macht te blijven, niet bereid om zich terug te trekken tegen India en over kwesties zoals Kasjmir die centraal staan in de nationale identiteit.
In de afgelopen decennia was het meestal de Indiase terughoudendheid tegenover Pakistaanse acties die een ongemakkelijk evenwicht handhaafden. Zelfs na dodelijke incidenten zoals de aanval van 2008 in Mumbai door terroristen in Pakistan, waarbij 166 mensen om het leven kwamen, reageerde India meestal met matiging en periodieke vredesverblates.
Onder de heer Modi is dat veranderd. In het afgelopen decennium is hij verschoven naar een strategie om Pakistan internationaal te isoleren in combinatie met geheime operaties, subversie en gerichte moorden. Tegelijkertijd heeft Pakistan, en met name het leger, tekenen van belangstelling getoond om een periode voor een periode van zijn traditionele anti-India-houding terug te doen. Na een grensconflict in 2019 oefende Pakistan meer terughoudendheid uit dan misschien op enig ander punt in de beladen geschiedenis van de twee naties, inclusief het herstellen van een staakt-het-vuren in 2021. Maar toen was India verder gegaan.
Zelfs als de twee partijen teruggaan en de huidige vijandelijkheden bruisen, lijkt India vastbesloten om een meer absolutistisch eindspel van langetermijndruk na te streven, gericht op het veranderen van Pakistaanse politieke berekeningen op India en het toebrengen van onherstelbare schade aan het belangrijkste machtscentrum van Pakistan, het leger. Sinds de Kashmir -aanval vorige maand hebben prominente Indiase politici en analisten een meer maximalistische positie ingenomen, met het argument dat Pakistan een mislukte schurkenstaat is en dat India actief zijn vernietiging moet zoeken.
Pakistan, zich bewust van deze verschuiving, heeft de hoop op genormaliseerde betrekkingen met India opgegeven en lijkt te zijn voor een langdurige confrontatie. Onheilspellend bedreigt de confrontatie cruciale vangrails die voorkomen dat conflicten spiraalden. India heeft vorige maand een verdrag van 1960 over het delen van rivieren, met name de Indus Waters, opgeschort, waardoor een van de belangrijkste watervoorziening van Pakistan werd bedreigd. Pakistan waarschuwde eerder dat een dergelijke schorsing zou worden beschouwd als een “daad van oorlog” en heeft gedreigd een overeenkomst uit 1972 te verlaten die de grens in een verdeelde Kasjmir heeft gevestigd.
